(Μικρός Ηρακλειδέας που εξασφάλισε μια βδομάδα ηρεμίας απολαμβάνει τις χαρές του να είναι Κυριακή και να ζεις κάπου στην Ελλάδα!)Χαιρετώ. Ανοιξιάτικη Κυριακή. Οι μισοί εδώ πάνω έχουν πιάσει τις παραλίες για καφεδάκι κι οι άλλοι μισοί τις ίδιες παραλίες για τσίπουρο και ψαρομεζέδες. Οι Ηρακλειδείς ήρεμοι απ' το χτεσινό τους Χι θα παρατείνουν το λιώσιμό τους ως τις βραδινές ώρες. Παοκτζήδες κι Αρειανοί θα επιστρέψουν νωρίτερα. Οι μεν για να μαζέψουν βαθμούς, οι δε για να μαζέψουν γκολ (sorry Κούπερ).
Χτες είδα ένα σωρό ευρωπαϊκά ματς. Είδα από καταπληκτική μπάλα (Ρεάλ βέβαια, τι άλλο;) ως καταπληκτικό ξύλο (Ρίβερ). Πάμε να πούμε δυο λογάκια για ομάδες και ΟΜΑΔΕΣ. Εν αρχή η Μπαρτσελόνα. Η οποία το έχω ξαναπεί δεν έχει καμία σχέση με την περσινή και κυρίως με την προπέρσινη ομάδα. Το πλατς-πλουτς μπολ είναι πλέον το σήμα κατατεθέν της. Με ένα μόνο καταπληκτικό ματς στην περίοδο, αυτό απέναντι στον εμφανώς αδύναμο στην αμυντική του λειτουργία Παναθηναϊκό, έκανε και χτες άλλη μια μέτρια εμφάνιση. Παίζοντας μάλιστα σχεδόν για ένα ημίχρονο με παίχτη παραπάνω. Πασούλες, πασούλες, πασούλες, όλο και πιο αργά, όλο και πιο αργά, όλο και πιο αργά και μπροστά στον τερματοφύλακα, αν δε βρεθεί ο Μέσι η επιτυχία θυμίζει Σάβιτς στις βολές. Η Σαραγόσα ένας Ατρόμητος χωρίς τις αρετές του Δώνη στον πάγκο. Δικαιολογημένα under..... Δεύτερο ματς που είδα περίπου μισή ώρα (συνέπεφτε με τους Καταλανούς) το Γουέστ Χαμ-Νιούκαστλ. Οι ανθρακωρύχοι για άλλη μια φορά καλοί εκτός έδρας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κλείνονται και προσπαθούν να κλέψουν τα ματς. Πάλι παιχνίδι κατοχής προσπαθούν να κάνουν πατώντας ίσως σε μνήμες ένδοξου παρελθόντος. Αν αρχίσουν αν παίρνουν αποτελέσματα και στην έδρα τους μπορούν να τερματίσουν πάνω απ' τα μισά της βαθμολογίας. Η Γουέστ Χαμ στο τρίτο παιχνίδι που την βλέπω φέτος δεν μου άλλαξε τη γνώμη. Αν σωθεί, θα γίνει στο παρά πέντε (κι αυτό θα είναι 50-50. Αν δε σωθεί θα είναι απαράδεκτοι!!)..... Και μετά από ματς που απλά με νευρίαζαν η ώρα πήγε 9.00! Κι εκεί έκανε την εμφάνισή του στην οθόνη μου ο Special One. Και 45 λεπτά μετά η αρμάδα του είχε το ματς στο 3-0 και 70 λεπτά μετά στο 6-0. Κι αυτός χαμογελούσε ξέροντας ότι η κορυφή έχει ακόμη δρόμο. Ότι η μαγκιά του δεν είναι η αναγέννηση του Ρονάλντο, το ασταμάτητο πρέσσινγκ μιας (πάντα) τεμπέλας ομάδας, η τέλεια αμυντική λειτουργία για 90 λεπτά μιας (πάντα) αλαφριάς γιορτής ομάδας. Η μαγκιά του είναι η ιαχή με το όνομά του απ' την εξέδρα του Μπερναμπέου μόλις τρεις μήνες απ' την άφιξή του εκεί. Να βάλω κουίζ από πότε έχει να συμβεί αυτό σε αυτό το γήπεδο για οποιονδήποτε προπονητή; Δεν το βάζω. Η απάντηση είναι ποτέ. Ο λαός που απωθεώνει παίχτες, προέδρους και τρώει προπονητές δε γούσταρε ποτέ κανέναν κόουτς. Δεν πίστεψε ποτέ σε συστήματα και τακτικές. Ήθελε μόνο γκολ, γκολ, γκολ και τίτλους, τίτλους, τίτλους. Κι ο δύσμοιρος νόμιζε ότι μόνο οι Ζιντάν αυτού του κόσμου μπορούσαν να του τους δώσουν. Γι' αυτό έπεσαν σε μαρασμό όταν ο τεράστιος Γάλλος αποσύρθηκε. Γιατί νόμισαν ότι οι άλλοι με το Μέσι θα τα σαρώνουν όλα για πάντα. Δεν ήξεραν πορτογαλικά, δε ρώταγαν σε κάποια άλλη γλώσσα; Μιλάει καμιά δεκαριά, σε κάποια θα τους απαντούσε!... Μετά την παράσταση πήγα Γαλλία μεριά κι είδα το δεύτερο ημίχρονο του Σοσό-Τουλούζ. 0-0 ημίχρονο 1-3 τελικό. Το σωστό διάλεξα. Η Τουλούζ είχε τους γηπεδούχους μέσα στην περιοχή τους. Με εξαιρετικούς πλάγιους το γκολ ήταν θέμα χρόνου να έρθει. Μόλις ήρθε το πρώτο οι γηπεδούχοι προσπάθησαν σαν Τσουκαλαδιώτες να βγουν μπροστά. Πήραν τη γκλίτσα τους και κίνησαν για την αντίπαλη περιοχή. Ε, 0-3 στο 85' και λίγα ήταν. Στο τέλος κι ο βλάχος πήρε μια μυζήθρα για να ευχαριστηθεί κι αυτός λιγάκι. 1-3 στις καθυστερήσεις.... Για περίπου μισή ώρα είδα και το αργεντίνικο ντέρμπι της Ρίβερ με τη Ρασίνγκ. Μια απορία μόνο: Γιατί έχουν διαιτητές; Για να μπαίνουν ανάμεσα στα μπουκέτα και πού και πού να τρώνε κι από κανένα; Εννοείται χωρίς να δίνουν κόκκινες γιατί άντε μετά να βρούνε τρόπο να φύγουν απ' το γήπεδο. Η Ρίβερ καλύτερη κέρδισε κάπου 80 κόρνερ αλλά μάλλον έχει δουλέψει τόσο πολύ σ' αυτά που δεν κατόρθωσε όχι φάση να κάνει εξαιτίας τους, αλλά ούτε κεφαλιά να πάρει. Δίκαιο Χι..... Τέλος έκλεισα τη μέρα με το Βαλένθια-Μαγιόρκα. Στο δεύτερο ημίχρονο η κατοχή πρέπει να κόντεψε το 80% για τις νυχτερίδες. Ε, το 1-2 ήταν δίκαιο πέρα για πέρα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά στο 90' δεν έδωσε στη Μαγιόρκα πέναλτυ που ήταν και κόκκινη και υπεχρεωτική απόσυρση απ' το ποδόσφαιρο για τον αμυντικό της Βαλένθια. Γιατί δεν το έδωσε; Γιατί ο διαιτητής πρέπει να κοντεύει 65 και απ' τα μισά του β' ημιχρόνου σταμάτησε να τρέχει! Κακοί οι γηπεδούχοι, χωρίς καμιά ιδέα στην επίθεσή τους, χωρίς ούτε έναν ποδοσφαιριστή να ξεχωρίζει απ' τους υπόλοιπους, με τέτοιες εμφανίσεις δεν δικαιούνται την υψηλή θέση τους στη βαθμολογία.....
Στο στοίχημα σήμερα δεν αγγίζω τα ελληνικά ντέρμπι που είμαι σίγουρος ότι θα δούμε ΜΠΑΛΑΡΑ.... Παίζω διπλό τη Μάντσεστερ γιατί γαμώ την τσίχλα πρέπει να κερδίσεις κάποτε! Διπλό τη Γιουβέντους γιατί τις μικρές ομάδες στην Ιταλία τις καθαρίζει. Τις μεγάλες ίσως απ' του χρόνου. Άσο την Παρί που αν δεν είχε προκατοχικά κόμπλεξ φέτος θα μπορούσε να διεκδικήσει πρωτάθλημα!
Εναλλακτικά: Άσο τη Μάντσεστερ Σίτυ, 4-6 γκολ το Σταρτ-Στάμπαεκ καθώς και το Στρόμγκοτσετ-Χόνεφος.
ΥΓ. Προς αθλητικούς δημοσιογράφους ραδιοφώνων Θεσσαλονίκης: Κρίμα αλλά, ο κόσμος δεν τελειώνει εκεί που τελειώνει η αντίληψή σας!
Χτες είδα ένα σωρό ευρωπαϊκά ματς. Είδα από καταπληκτική μπάλα (Ρεάλ βέβαια, τι άλλο;) ως καταπληκτικό ξύλο (Ρίβερ). Πάμε να πούμε δυο λογάκια για ομάδες και ΟΜΑΔΕΣ. Εν αρχή η Μπαρτσελόνα. Η οποία το έχω ξαναπεί δεν έχει καμία σχέση με την περσινή και κυρίως με την προπέρσινη ομάδα. Το πλατς-πλουτς μπολ είναι πλέον το σήμα κατατεθέν της. Με ένα μόνο καταπληκτικό ματς στην περίοδο, αυτό απέναντι στον εμφανώς αδύναμο στην αμυντική του λειτουργία Παναθηναϊκό, έκανε και χτες άλλη μια μέτρια εμφάνιση. Παίζοντας μάλιστα σχεδόν για ένα ημίχρονο με παίχτη παραπάνω. Πασούλες, πασούλες, πασούλες, όλο και πιο αργά, όλο και πιο αργά, όλο και πιο αργά και μπροστά στον τερματοφύλακα, αν δε βρεθεί ο Μέσι η επιτυχία θυμίζει Σάβιτς στις βολές. Η Σαραγόσα ένας Ατρόμητος χωρίς τις αρετές του Δώνη στον πάγκο. Δικαιολογημένα under..... Δεύτερο ματς που είδα περίπου μισή ώρα (συνέπεφτε με τους Καταλανούς) το Γουέστ Χαμ-Νιούκαστλ. Οι ανθρακωρύχοι για άλλη μια φορά καλοί εκτός έδρας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κλείνονται και προσπαθούν να κλέψουν τα ματς. Πάλι παιχνίδι κατοχής προσπαθούν να κάνουν πατώντας ίσως σε μνήμες ένδοξου παρελθόντος. Αν αρχίσουν αν παίρνουν αποτελέσματα και στην έδρα τους μπορούν να τερματίσουν πάνω απ' τα μισά της βαθμολογίας. Η Γουέστ Χαμ στο τρίτο παιχνίδι που την βλέπω φέτος δεν μου άλλαξε τη γνώμη. Αν σωθεί, θα γίνει στο παρά πέντε (κι αυτό θα είναι 50-50. Αν δε σωθεί θα είναι απαράδεκτοι!!)..... Και μετά από ματς που απλά με νευρίαζαν η ώρα πήγε 9.00! Κι εκεί έκανε την εμφάνισή του στην οθόνη μου ο Special One. Και 45 λεπτά μετά η αρμάδα του είχε το ματς στο 3-0 και 70 λεπτά μετά στο 6-0. Κι αυτός χαμογελούσε ξέροντας ότι η κορυφή έχει ακόμη δρόμο. Ότι η μαγκιά του δεν είναι η αναγέννηση του Ρονάλντο, το ασταμάτητο πρέσσινγκ μιας (πάντα) τεμπέλας ομάδας, η τέλεια αμυντική λειτουργία για 90 λεπτά μιας (πάντα) αλαφριάς γιορτής ομάδας. Η μαγκιά του είναι η ιαχή με το όνομά του απ' την εξέδρα του Μπερναμπέου μόλις τρεις μήνες απ' την άφιξή του εκεί. Να βάλω κουίζ από πότε έχει να συμβεί αυτό σε αυτό το γήπεδο για οποιονδήποτε προπονητή; Δεν το βάζω. Η απάντηση είναι ποτέ. Ο λαός που απωθεώνει παίχτες, προέδρους και τρώει προπονητές δε γούσταρε ποτέ κανέναν κόουτς. Δεν πίστεψε ποτέ σε συστήματα και τακτικές. Ήθελε μόνο γκολ, γκολ, γκολ και τίτλους, τίτλους, τίτλους. Κι ο δύσμοιρος νόμιζε ότι μόνο οι Ζιντάν αυτού του κόσμου μπορούσαν να του τους δώσουν. Γι' αυτό έπεσαν σε μαρασμό όταν ο τεράστιος Γάλλος αποσύρθηκε. Γιατί νόμισαν ότι οι άλλοι με το Μέσι θα τα σαρώνουν όλα για πάντα. Δεν ήξεραν πορτογαλικά, δε ρώταγαν σε κάποια άλλη γλώσσα; Μιλάει καμιά δεκαριά, σε κάποια θα τους απαντούσε!... Μετά την παράσταση πήγα Γαλλία μεριά κι είδα το δεύτερο ημίχρονο του Σοσό-Τουλούζ. 0-0 ημίχρονο 1-3 τελικό. Το σωστό διάλεξα. Η Τουλούζ είχε τους γηπεδούχους μέσα στην περιοχή τους. Με εξαιρετικούς πλάγιους το γκολ ήταν θέμα χρόνου να έρθει. Μόλις ήρθε το πρώτο οι γηπεδούχοι προσπάθησαν σαν Τσουκαλαδιώτες να βγουν μπροστά. Πήραν τη γκλίτσα τους και κίνησαν για την αντίπαλη περιοχή. Ε, 0-3 στο 85' και λίγα ήταν. Στο τέλος κι ο βλάχος πήρε μια μυζήθρα για να ευχαριστηθεί κι αυτός λιγάκι. 1-3 στις καθυστερήσεις.... Για περίπου μισή ώρα είδα και το αργεντίνικο ντέρμπι της Ρίβερ με τη Ρασίνγκ. Μια απορία μόνο: Γιατί έχουν διαιτητές; Για να μπαίνουν ανάμεσα στα μπουκέτα και πού και πού να τρώνε κι από κανένα; Εννοείται χωρίς να δίνουν κόκκινες γιατί άντε μετά να βρούνε τρόπο να φύγουν απ' το γήπεδο. Η Ρίβερ καλύτερη κέρδισε κάπου 80 κόρνερ αλλά μάλλον έχει δουλέψει τόσο πολύ σ' αυτά που δεν κατόρθωσε όχι φάση να κάνει εξαιτίας τους, αλλά ούτε κεφαλιά να πάρει. Δίκαιο Χι..... Τέλος έκλεισα τη μέρα με το Βαλένθια-Μαγιόρκα. Στο δεύτερο ημίχρονο η κατοχή πρέπει να κόντεψε το 80% για τις νυχτερίδες. Ε, το 1-2 ήταν δίκαιο πέρα για πέρα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά στο 90' δεν έδωσε στη Μαγιόρκα πέναλτυ που ήταν και κόκκινη και υπεχρεωτική απόσυρση απ' το ποδόσφαιρο για τον αμυντικό της Βαλένθια. Γιατί δεν το έδωσε; Γιατί ο διαιτητής πρέπει να κοντεύει 65 και απ' τα μισά του β' ημιχρόνου σταμάτησε να τρέχει! Κακοί οι γηπεδούχοι, χωρίς καμιά ιδέα στην επίθεσή τους, χωρίς ούτε έναν ποδοσφαιριστή να ξεχωρίζει απ' τους υπόλοιπους, με τέτοιες εμφανίσεις δεν δικαιούνται την υψηλή θέση τους στη βαθμολογία.....
Στο στοίχημα σήμερα δεν αγγίζω τα ελληνικά ντέρμπι που είμαι σίγουρος ότι θα δούμε ΜΠΑΛΑΡΑ.... Παίζω διπλό τη Μάντσεστερ γιατί γαμώ την τσίχλα πρέπει να κερδίσεις κάποτε! Διπλό τη Γιουβέντους γιατί τις μικρές ομάδες στην Ιταλία τις καθαρίζει. Τις μεγάλες ίσως απ' του χρόνου. Άσο την Παρί που αν δεν είχε προκατοχικά κόμπλεξ φέτος θα μπορούσε να διεκδικήσει πρωτάθλημα!
Εναλλακτικά: Άσο τη Μάντσεστερ Σίτυ, 4-6 γκολ το Σταρτ-Στάμπαεκ καθώς και το Στρόμγκοτσετ-Χόνεφος.
ΥΓ. Προς αθλητικούς δημοσιογράφους ραδιοφώνων Θεσσαλονίκης: Κρίμα αλλά, ο κόσμος δεν τελειώνει εκεί που τελειώνει η αντίληψή σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου