Κάποιες όμορφες στιγμές

(Στο πρώτο γκολ του Γουόλκοτ απλά βλέπω το ωραιότερο τρέξιμο παίκτη τα τελευταία χρόνια)

Οι ιστορίες είναι το όμορφο μυστικό όλων των πραγμάτων. Γεγονότα που τα έμαθε όλος ο κόσμος αλλά και άλλα που δεν αποτυπώθηκαν σε καμία μνήμη παρά μόνο στη σκόνη της Ιστορίας.
Η χθεσινή ημέρα είχε μικρά και μεγάλα δράματα, και ιστορίες που τις γράφει το μελάνι του ποδοσφαίρου.
Εκεί που ο Πίπο παραμένει ο εκτελεστής που όλοι μπινελικιάζαμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς σκοράρει αφού δεν έχει κανέναν τελέντο. Τώρα απλά τον σέβομαι και προσκυνώ την άγρια νιότη του (όπως κάνω και με τον Ντελ Πιέρο).
Εκεί που ο Γκάρεθ Μπέιλ γράφει το δικό του παραμύθι και κρατάει στα χέρια του μια μοίρα που πολλοί θέλησαν να του την αρνηθούν στα πρώτα χρόνια της καριέρας του.
Εκεί που ο Γουόλκοτ καλπάζει σαν αφηνιασμένο άλογο στο γκολ της Άρσεναλ, και στο κατόπι του προσπαθουν να τον φτάσουν κάτι αλογάκια του καρουζέλ.
Εκεί που ο Ντε Λα Ρεντ, το ταλαντούχο αυτό παλικάρι που η καρδιά του του έκοψε την μπάλα, επιστρέφει, στα 25, σαν προπονητής των ακαδημιών της Ρεάλ... ελπίζω να τον ξαναδώ σε υψηλό επίπεδο....

--------------------------------

Από δω και κάτω έχει λίγο στοίχημα...

Διπλά η Βιγιαρεάλ και Άντερλεχτ....