And the Oscar goes to.... Έχω βαρεθεί να βρίζω ποδοσφαιριστές που κάνουν τους καραγκιοζάκους και συναγωνίζονται τον Τζόνι Βαϊσμίλερ στις βουτιές. Με το παραμικρό άγγιγμα, με την πρώτη υποψία επαφής πέφτουν στο έδαφος και χτυπιούνται σαν να τους έχει χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα υψηλής τάσης. Τι ζητάν με αυτό; Την τιμωρία με δόλια μέσα των συναδέλφων τους; Προσπαθούν να κλέψουν και να κερδίσουν γιατί η νίκη είναι νίκη όπως και να 'ρθει; Μα αυτό δεν είναι απλά τρόπος που αγωνίζεσαι, είναι τρόπος ζωής. Ποιος νομίζει ότι μέσα στις γραμμές του αγωνιστικού χώρου αφήνει έναν εαυτό που θα τον ξανασυναντήσει όταν μπει πάλι εκεί μέσα;....
Ε, σήμερα δε θα βρίσω κανέναν ποδοσφαιριστή. Θα ευχηθώ σε έναν γελοίο διαιτητή να του φύγει η γυναίκα του με την αδερφή του κι αφού ρίξουν ένα γλωσσόφιλο μπροστά του! Ο Χατζατζάρης είναι Βραζιλιάνος, διευθύνει το ματς της τέταρτης κατηγορίας ανάμεσα στη Μιρασόλ και την Οπεράιο και έχει μια αντιδικία με έναν οξύθυμο ποδοσφαιριστή. Μόλις αυτός αγγίζει το μέτωπό του στο δικό του, πέφτει κάτω κεραυνόπληκτος και πιάνει το μάτι του σαν κι ο άλλος να κρατούσε ένα πυρωμένο παλούκι και να του το 'χωσε μέσα!... Δυστυχώς η αστυνομία που μπήκε μέσα τον προστάτεψε απ' τον μαινόμενο αθλητή. Αλλά κάνει και ποτέ τίποτα σωστό σε οποιαδήποτε χώρα η αστυνομία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου