Μια περίεργη βδομάδα ξεκινάει στη χώρα μας. Η συγκυβέρνηση των δυο μεγάλων κομμάτων με τα δεξιά παρελκόμενά τους υπό το πρόσχημα της ψήφισης δύσκολων μέτρων καταλύει για ένα τρίμηνο τη δημοκρατία. Όχι ότι είχαμε καμιά σοβαρή τέτοια, αλλά τουλάχιστον τα προσχήματά της τα κρατούσε. Ως τις εκλογές του Φλεβάρη στην εξουσία θα βρίσκεται μια κυβέρνηση χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση που θα ψηφίσει νόμους που θα δεσμεύουν τη χώρα για τουλάχιστον μια δεκαετία σκληρής, ακραίας λιτότητας. Ουσιαστικά θα αποενοχοποιεί όποιον πρόκειται να ανέβει στην εξουσία για να κυβερνήσει τα επόμενα χρόνια. Πόσες φορές οι ευθυνόφοβοι θα ψελλίσουν το "δε φταίμε εμείς, η συγκυβέρνηση τα έκανε";.... Ό,τι αξίζουμε παίρνουμε όμως. Και ό,τι τους επιτρέπουμε μας δίνουν. Ας μη γκρινιάζουμε λοιπόν.... Ούτως ή άλλως το Φλεβάρη πάλι αυτούς θα ψηφίσουμε!
Για να χαλαρώσω λίγο τις λέξεις διάλεξα το μεγαλύτερο κουνάβι που έχω δει εδώ και καιρό στα γήπεδα. Είναι ο Αντρανίκ Τεϊμουριάν που στο 15ο δευτερόλεπτο του αγώνα της Σάρσεσμε με την Εστεγκλάλ του Ιράν, κάνει ένα μαρκάρισμα που θα μπορούσε να διδαχτεί στις σχολές δήμιων ως "γρήγορος τρόπος αφαίρεσης μιας ζωής". Η κόκκινη κάρτα είναι γεγονός και το σπασμένο πόδι του αντίπαλου επίσης. Κοιτάζοντάς τον μετά, βλέποντας αυτή τη φάτσα του κουναβιού, με φοβίζει το γεγονός ότι δείχνει να μη συνειδητοποιεί γιατί φωνάζουν όλοι και γιατί ο ίδιος αποβάλλεται. Τουλάχιστον, όταν τα έκανε ο Βίνι Τζόουνς αυτά, γνώριζε την κακία τους και την επικινδυνότητά τους. Για αυτό και τον έλεγαν Χασάπη. Ενώ τον Αντριανίκ το πολύ να τον φωνάξουν ηλίθιο, βλάκα, χαζό, κομοδίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου