Ποιος δεν το ξέρει; Τα παιδιά στο Νέο Μεξικό δεν ασχολούνται με τα σπορ και ιδιαίτερα με το αμερικάνικο φούτμπολ. Έχουν σύνορα να φυλάνε, ερήμους να ποτίζουνε, κάκτους να οργώνουνε, φάρμες να αρμέγουν. Έτσι όταν ταξιδεύουν στην Τζιώρτζια το βλέπουν σαν αναψυχή κι όχι σαν ματς που θα αγχωθούν κιόλας. Για αυτό και στο βιντεάκι μας χάνουν με το καθόλου τιμητικό 3-42!
Βέβαια την εκδίκησή τους την παίρνουν αλλιώς. Τριγύρω απ' το στάδιο υπάρχουν ένα σωρό σπαρτά και θάμνοι και δενδρύλλια. Στήνουν λοιπόν εκεί τα δόκανά τους για τις αλεπούδες και τις παγίδες τους για τα κογιότ και τις κόλλες τους για τα πουλιά. Όταν οπότε ο περιχαρής Τζωρτζιανός σκοράρει και -μη έχοντας περάσει πριν απ' το συνεργείο για έλεγχο σε λάδια, φρένα, μπουζί- βουτάει στους προστατευτικούς θάμνους, να σου τον να γραπώνεται στην παγίδα. Για να βγει από εκεί χρειάστηκε τη βοήθεια καμιά δεκαριά εκ των νταγλαράδων συμπαιχτών του. Όχι να μη νομίζουνε ότι στο Νέο Μεξικό τα παιδιά δεν κάνουν για τίποτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου