Ήμουν χτες βράδυ στην εξαιρετική ομιλία του Παντελή Γιαννουλάκη (μετά από χρόνια ξαναμίλησε στη Θεσσαλονίκη) κι έτσι δεν είχα την ευκαιρία να δω το ματς. Ενημερωνόμουν ωστόσο για το αποτέλεσμα και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν έμπαινε γκολ και μου χαλούσε το απόλυτο στις προβλέψεις. Γυρνώντας και ψάχνοντας βιντεάκια και φάσεις απ' το ματς έπεσα και πάνω σε αυτό και όλες οι απορίες μου λύθηκαν!
Εκεί γύρω στο 12ο λεπτό μια μάγισσα σταλμένη απ' τον Φέργκιουσον έβαλε μικρή φωτιά στην κερκίδα, έριξε μέσα της αίμα νυχτερίδας, νύχια από γέρο τσιγγάνο, τρίχες απ' το εφηβαίο νεαρής παρθένας... κι ελευθέρωσε μια γεροντοκόρη μεταμφιεσμένη σε γάτα. Το ξόρκι είχε πετύχει. Τότεναμ και Λίβερπουλ θα έμεναν στο 0-0 ο κόσμος να χαλούσε, ο Ρέινα να άρχιζε τις μπούφλες του, ο Μπέιλ να αφιονιζότανε! Το Χι βόλευε όλους τους άλλους εκτός απ' τους ίδιους. Κι αφού Γουέμπ δεν υπήρχε για να το εξασφαλίσει, ο Φέργκι, έστειλε την παλιά γνωστή του απ' το Μεσαίωνα... (εννοείται ότι από τότε ήταν προπονητής της Γιουνάιτεντ!)
ΥΓ. Ο κ. Γιαννουλάκης είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος που -διαφωνούμε, συμφωνούμε μαζί του- αξίζει να ακούμε τι λέει. Να τα σκεφτόμαστε κι έστω ας τα απορρίπτουμε. Θα έχουμε κάνει ένα βήμα παραπέρα στην άσκηση του πνεύματός μας. Παρακάτω είναι η παρουσία του βιβλίου του "Τα ψάρια δεν ξέρουν ότι βρέχει" στο "Αξιον Εστί" του Βασιλικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου