Οι Δευτέρες είναι όμορφες. Οι δικές μου Δευτέρες. Τότε είναι που μαζευόμαστε και παίζουμε μπάλα σαν κάτι παρέες που με τις ντρίπλες τους κάνουν τη γη να κινείται. Ακόμη.
Χτες ήταν περίεργη μέρα. Άλλου η αϋπνία, άλλου τα ποτά, άλλου η ορθοστασία τους στέρησαν μέχρι και το περπάτημα. Όλα συγχωρούνταν λοιπόν. Ακόμη και οι πάσες του Σκερλέ που σημαδεύοντας την Ιαπωνία πετύχαιναν την Αργεντινή! Ένα πράγμα δεν γινόταν να κατέβει το φάρυγγα. Ένα μόνο: η ευκαιρία του δεινού στράικερ Τέο Χυτ σε κενό τέρμα. Απ' αυτές που λες παίχτες της κλάσης του δεν τις χάνουν. Δε γίνεται. Και δέντρο να 'σαι θα απλώσεις ένα κλαδί και θα τη στείλεις μέσα. Ο Τέο την έστειλε δώρο στο Θεό για τα γενέθλιά του!
Βλέποντας αυτά ο Λούις Αντριάνο της Σαχτάρ πώς να μην κάνει τα ίδια; Σε ματς για το ουκρανικό πρωτάθλημα απέναντι στην Illichivets βρέθηκε μόνος, σαν Ηρακλειδέας στην εξέδρα, απέναντι στην κενή εστία. Το σουτ του; Κατέληξε στο χώρο υποδοχής του Ύψιστου, δίπλα απ' το δώρο του Τέο Χυτ. Τουλάχιστον η Σαχτάρ πήρε το ματς με 2-1. Εμείς χάσαμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου