ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

Άσε μας ρε Αλαφούζο!

Ο Κατσουράνης εκτός Παναθηναϊκού

Η πόλη καλά φυλαγμένη απ’ την αστυνομία μη φύγει και πάει πουθενά. Η Μέρκελ σε λίγο θα προσγειωνόταν στο Βενιζέλος. Εγώ προσπαθώντας να φτάσω στην Πανόρμου ανεβαίνω τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Περνάω έξω απ’ το Απόστολος Νικολαΐδης. Σκέφτομαι τον Αλαφούζο (ναι, τέτοια ρομαντικά σκέφτομαι κατά μόνας) και το ελάχιστο του χαρακτήρα του. Πόσα κόμπλεξ κουβαλάς βρε ζουμπά και γιατί πρέπει να τα βγάλεις (μετά το Μελωδία και το Σκάι) στον Παναθηναϊκό; «Επιστροφή στη Λεωφόρο», κραυγάζει μετά από κάθε άσχημο αποτέλεσμα στο ΟΑΚΑ. Τα μεγάλα γήπεδα είναι για τις μεγάλες ομάδες, λέω εγώ. Και πισωγύρισμα η επιστροφή σε μια παράγκα με δυο τέρματα, σε μια στρούγκα που πληροί προϋποθέσεις διεξαγωγής ποδοσφαίρου εποχής Λινοξυλάκη. Λες και η ομάδα θα παίξει μπάλα, θα μάθει μπάλα λόγω χωροθεσίας του γηπέδου της, λόγω διαστάσεων αυτού, λόγω ανατριχίλας και δέους που θα νιώθουν οι ποδοσφαιριστές (πράσινοι και αλλόχρωμοι) πατώντας στο χορτάρι του!

Κουνάω το κεφάλι αποδοκιμαστικά και πλησιάζω το μπλόκο των ζητάδων που από μακριά μου λένε να ξεχάσω την Πανόρμου και να πάω βόλτα στο Σούνιο! Χαμογελάω και μουρμουρίζοντας πράγματα για τα ερχόμενα σε επαφή με τα εσώρουχα σημεία του κορμιού της αδερφής τους, συνεχίζω από παρακάμψεις προς τον προορισμό μου. Ο Αλαφούζος όμως είναι ακόμη εκεί και με τσιγκλάει να αφήσω την αδερφή του ζητά και να ασχοληθώ μαζί του! Μέσα σε μια νύχτα έδιωξε τον Οδυσσέα Ιωάννου απ’ τον Μελωδία Κώστα Κατσουράνη απ’ τον Παναθηναϊκό, τον ποιοτικότερο ποδοσφαιριστή της ομάδας, τον μοναδικό ηγέτη αυτής (μετά και την απομάκρυνση του Καραγκούνη το καλοκαίρι), τον μοναδικό ποδοσφαιριστή με οντότητα που ξεπερνάει το επίπεδο αμοιβάδας περιφερειακού πρωταθλήματος δίχως καν δικαιολογία που να μπορεί να σταθεί χωρίς δεκανίκια στα πόδια της. Μιλούσε πολύ στα αποδυτήρια, πήρε αδικαιολόγητη κόκκινη, τα φετινά του μπόνους έφταναν τα 600 χιλιάρικα… Και τι έγινε από εκείνη τη μέρα κι έπειτα; Ο Παναθηναϊκός πήρε στο γήπεδό του ισοπαλία απ’ την πιο σνομπ Τότεναμ απ’ την εποχή που είχε κάνει αίτηση για έκδοση δελτίου σε αυτή ο Όσκαρ Ουάιλντ και νίκησε την Ξάνθη, τη φετινή Ξάνθη, τη χειρότερη όλων όσων έχει παρουσιάσει στην Α Εθνική ως προϊόν του ο Πανόπουλος! Και ξαφνικά η ομάδα βρήκε τα πατήματά της είπε ο κοντΑλαφούζος και ξαφνικά ο Κατσουράνης ήταν το τροχοπέδη της και ξαφνικά το τριφύλλι είναι έτοιμο να κατακτήσει τον κόσμο και το γαλαξία και τον νέο πλανήτη με τους τέσσερις ήλιους που ανακαλύψανε οι επιστήμονες! Δυστυχώς, η ιστορία είναι γεμάτη από μικρούς άντρες σε καίριες θέσεις τις λάθος στιγμές. Δυστυχώς για το τριφύλλι ο δρόμος είναι πολύ μακρύς ακόμη και οι Χριστοδουλόπολοι και οι Γιούρκες που αναγορεύθηκαν «ηγέτες στη θέση του ηγέτη» εν μία νυκτί έχουν καχεκτικές πλάτες και πήλινα πόδια για να αντέξουν τέτοιο βάρος… Κρίμα. Κι εν τέλει πώς στο διάολο θα έφτανα στην Πανόρμου μέσα απ’ τα χαζόστενα που έμπλεξα;

Στην Αθήνα κατέβηκα τη βδομάδα που πέρασε κι από τις βόλτες μου εκεί εμπνεύστηκε το κείμενο του fridge.gr αυτής της εβδομάδας! Αν θες να το διαβάσεις ολόκληρο μπες

ΕΔΩ!!