Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

GO ROTSA, VOODOO ROTSA!!!

Έχω μερικές καλές ιδέες για το πώς θα ξανακάνω τον Παναθηναϊκό πρώτο. Το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα δάκρυ παρθένας, νύχια δράκου και μερικές τρίχες απ' το Χρυσόμαλλο Δέρας!


Ο Φερέιρα έφυγε γιατί έπρεπε να φύγει. Γιατί μια ομάδα με διοίκηση με οξύνοια και γνώση του αθλήματος θα τον είχε διώξει από καιρό. Γιατί μια διοίκηση με οικονομική ευχέρεια και οντότητα θα  είχε πάρει τις αποφάσεις της εδώ και μήνες. Πριν τελειώσει η περυσινή χρονιά. Όταν και το μέγεθος ενός ανθρώπου που δήλωνε καπετάνιος αλλά στην πρώτη φουρτούνα πνιγόταν, αποκαλύφθηκε με συνεχή άσχημα αποτελέσματα την άνοιξη.

Κάποτε, όταν στην Πόρτο πρότειναν στον Μουρίνιο να του πάρουν τον Ζεσουάλντο ως βοηθό λόγω εμπειρίας, ο ίδιος δήλωσε ότι δίπλα του ήθελε να έχει καθαρόαιμα άλογα. "Ένα μουλάρι, όση εμπειρία κι αν έχει θα είναι πάντα μουλάρι", είχε δηλώσει τότε ο κορυφαίος Πορτογάλος για τον αγαπητό Ζεσουάλντο.

Για τη φετινή χρονιά δεν έχω κανένα σχόλιο να κάνω. Κανένα πέρα από όσα επαναλαμβάνω 4 μήνες τώρα. Βλέποντας τις επιλογές ποδοσφαιριστών που έκανε το καλοκαίρι (κι άλλες ομάδες είχαν από καθόλου ως λιγότερα χρήματα απ' αυτόν αλλά βρήκαν και αγόρασαν ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ ποδοσφαιριστές), βλέποντας τις ενδεκάδες που κατέβαζε (πάντα διαφορετικές απ' τις αμέσως προηγούμενές του), βλέποντας μια ομάδα απροπόνητη χωρίς καμιά δουλειά σε στημένες φάσεις, σε αυτοματισμούς, σε γνώση των ποδοσφαιριστών του ρόλου τους στον αγωνιστικό χώρο, βλέποντας τις εκτός τόπου και ασυνάρτητες δηλώσεις του στις συνεντεύξεις και το κοουτσάρισμά του μία ήταν η κραυγή μου, μία παραμένει: ο άνθρωπος έχει αρχίσει να παθαίνει άνοια, έχει αρχίσει να μπαίνει στον σκοτεινό κόσμο του εγκεφαλικού εκφυλισμού. Κρίμα, δε λέω, αλλά ας φύγει απ' τον Παναθηναϊκό κι ας ασχοληθεί με το πρόβλημά του. Κι ας πάψει, όπως και έγινε τόσο καθυστερημένα, να παίζει με τα νεύρα των πράσινων φιλάθλων.

Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα που πήρε τη θέση του δεν είναι κανένα τεφαρίκι, δεν αποτελεί προπονητική διάνοια αλλά ξέρει από κοντά τους ποδοσφαιριστές, γνωρίζει το σύλλογο καλύτερα σχεδόν απ' τον καθένα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή εκεί, είναι μετρ της ψυχολογίας (και πόση ανάγκη την έχει τώρα  η ομάδα!) και θα προσπαθήσει να περάσει στην ομάδα  βασικούς κανόνες εύρυθμης λειτουργίας της. Είμαι με τον Χουάν όπως θα ήμουν με κάθε Έλληνα χωρίς κόμπλεξ (βλέπε Βαγγέλη Βλάχο) που θα πήγαινε αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό προπονητής. Και δε νομίζω ότι είναι μια πρόχειρη λύση. Ίσως να είναι η ιδανική για τον Παναθηναϊκό αυτού αλλά και τον επόμενων χρόνων.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Χουάν επιτέλους γύρισες! Σ'αγαπώ!