Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

ΕΙΜΑΙ ΑΕΚ (γαμώτο!)

(Νότιος Αφρική-Ιράκ)


Είμαι ΑΕΚ. Έχω προπονητή τον Μπάγιεβιτς. Αυτόν που κάθε νέος Έλληνας ποδοσφαιριστής θέλει να συνεργαστεί μαζί του. Αυτόν που πήρε δεκάρι τον Γεωργάτο και τον έκανε τον καλύτερο Έλληνα αριστερό μπακ, αυτόν που πήρε δεξί μπακ τον Γιαννακόπουλο και τον έκανε ολοκληρωμένο εξτρεμ, αυτόν που πήρε ακατέργαστο πολύτιμο μέταλλο τον Τσιάρτα και τον παρέδωσε ως τον τελευταίο (μέχρι στιγμής) Έλληνα που άξιζε να κόψεις εισητήριο μόνο για να τον δεις να παίζει. Είμαι ΑΕΚ κι έχω στην άμυνά μου τον Κυριάκο, τον μοναδικό Έλληνα αμυντικό ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Στο κέντρο τον Σκόκο, Αργεντίνο απ' τους κανονικούς, όχι τύπου Γκαλέτο (θυμάσαι βάζελε;), Νούνιες (θυμάσαι γαύρε;), Εβίτα Περόν (θυμάσαι Μαντόνα;). Στην επίθεση τον Μπλάνκο, πρώτο σκόρερ δυο συνεχή χρόνια, ζορρό, παίχτη που ξέρει χωρίς φάση να κάνει γκολ. Ως εκεί όμως. Δεν έχω άλλους παίχτες να ανταγωνιστώ τους υπόλοιπους μεγάλους. Δεν έχω και δεν θα πάρω. Γιατί ο Ντέμης την έκανε (τουλάχιστον ξεκαθάρισε το τοπίο απ' τις λέρες τύπου Χατζηχρήστου) μαζί κι οι επενδυτές, γιατί ο Μελισσανίδης έχει λεφτά για την Προοδευτική, τον ΠΑΟ Ρουφ, την Αναγέννηση Τσουκαλάδων και καμιά δεκαριά άλλα μεγαθήρια του παγκόσμιου στερεώματος αλλά όχι για εμάς, γιατί στο champions league δεν μπήκαμε, γιατί φέτος τα μόνα διαρκείας που θα κόψουμε θα είναι θα είναι τα γάλατα (είναι υγιεινότερα τα φρέσκα). Είμαι ΑΕΚ και παίζω στο ΟΑΚΑ γιατί η Νέα Φιλαδέλφεια ήταν μικρή για τον "τατού στο μπράτσο" κι οι άλλοι χώροι χωρίς συναισθηματική αξία για εμάς (παπάρια μάντολες). Δεν έχω έδρα. Έχω ένα αχανές γήπεδο που στις πρώτες στραβές φέτος θα μοιάζει με το Τσέρνομπιλ κάτι μήνες μετά το μπουμ. Γιατί το δέσιμο υπάρχει μεν με την ομάδα, κανείς να μας το θυμίσει όμως όχι. Κι η Μουτσάτσου επιτυχία δεν ξανάκανε. Τέλος, είμαι ΑΕΚ κι έχω 15 χρόνια να πάρω πρωτάθλημα. Κι αυτό με πονάει. Με πονάει σαν το πέναλτι του Νικοπολίδη στον τελικό φέτος, με πονάει σαν την τεσσάρα στο γαύρο που δε χάρηκα πέρυσι, με πονάει σαν το πέναλτι του Μπούρμπου που δεν είχα πάρει απ' το Βασσάρα, σαν την ομάδα όνειρο του '96 που δε χάρηκε έναν τίτλο. Με πονάει και με γερναέι. Κάν' τε κάτι, αλλάξτε το! Μη με πεθαίνετε πριν της ώρας μου. Είμαστε οι φίλαθλοι με τα περισσότερα καρδιακά επεισόδια εντός του γηπέδου. Δε σας λέει κάτι αυτό;
Μπεεε.

ΥΓ1. Για αύριο έχει πέντε αγώνες και τους προτείνω και τους πέντε. Over Βραζιλία, άσο τους μικρούς της Αγγλίας, διπλό τη Μόλντε, διπλό την Ιταλία, άσο τους μικρούς της Ισπανίας. Αν πρόκειται να διαλέξετε τρεις κάντε το με Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία.
ΥΓ2. Για την εφτάδα σήμερα να ζητήσω συγνώμη (τρία είναι πολύ λίγα έστω κι αν τα δύο ήταν Χ στη Νορβηγία). Για την τετράδα όμως να ζητήσω να πεθάνει η Σάντος. Να πέσει στην πόλη ένα σμήνος δολοφονικών πυγολαμπίδων και να τους εξαφανίσει όλους. ΟΛΟΥΣ....... Εν τέλει δεν υπάρχει Σάντος που να σκοράρει...

2 σχόλια:

indianbet είπε...

μαλλον δεν εχεις ορεξη για ανταλαgh links ok παντως μια εβδομαδα τα αρθρα σου φαινοταν στο blog moy

indianbet είπε...

ok εισαι στο fedd