Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ

(Κι εγώ transformer είμαι! Δες με! Από άνθρωπος γίνομαι πρόβατο! Τι λες; Ε; Ε; Ε;)


Είμαι Πανιώνιος. Μάζεψα δυο χιλιάδες άτομα στη χτεσινή πρώτη κι ας μη βγήκα Ευρώπη φέτος κι ας μην πήρα πολλούς παίχτες κι ας έδωσα τον τερματοφύλακά μου και τον καλύτερο Έλληνα που είχα. Αυτό είναι ένα μάθημα ποδοσφαιρικής αγάπης και αξιοπρέπειας φιλάθλων προς όλους τους δήθεν μεγάλους του ελληνικού πρωταθλήματος. Είμαι Πανιώνιος και καμαρώνω για τους ποδοσφαιριστές που έχω στην ομάδα μου. Όταν ο Σισσέ απογαλακτιζόταν ο Ρεκόμπα ήταν η φίρμα της Ίντερ και το αστέρι της Ουρουγουάης. Όταν ο Ντίογο λιαζόταν στις παραλίες του Ρίο ο Μπάλαμπαν συζητιόταν ως ένα απ' τα μεγαλύτερα ταλέντα των Βαλκανίων. Όταν τα μάτια όλων πονούσαν πέρυσι απ' το κλωτσοσκούφι των σκιτζήδων που παρουσιάζει ο κάθε Αντωνίου για ποδοσφαιριστή, εγώ χαμογελούσα απολαμβάνοντας κινήσεις καλλιτέχνη απ' τα πόδια του Εστογιανόφ. Είμαι Πανιώνιος και λυπάμαι. Με ενοχλεί που ο καλύτερος Έλληνας που έχω είναι ο Μανιάτης. Όχι ότι έχει κάτι το παιδί αλλά όταν στο γήπεδό σου έχουν αντρωθεί ο Αναστόπουλος, ο Σαραβάκος, ο Μαύρος, ο Μαραγκός, ο Λαγωνικάκης, ο Μάντζιος, ο Σπυρόπουλος, ο Λιόλιος κι ένα σωρό άλλοι δε γίνεται να αρκείσαι στα λίγα. Στα τόσα λίγα. Είμαι Πανιώνιος και χαίρομαι που έχω το Φερέιρα προπονητή, αποδεδειγμένα ικανό, αλλά γιατί δεν προχώρησε του Νιόπλια? Άλλη δυναμική θα αποκτούσαμε με τον καλύτερο, πιο ενημερωμένο, πιο καταρτισμένο Έλληνα προπονητή. Ίσως και να καταφέρναμε κάτι σαν αυτό που είχε κάνει ο Μπάγιεβιτς το 1989 στην ΑΕΚ. Ίσως. Τέλος είμαι Πανιώνιος και θέλω επιτέλους να είμαστε ενωμένοι. Θέλω τη Νέα Σμύρνη γεμάτη. Την πλατεία περήφανη. Το γήπεδο έδρα. Δεν είναι δυνατό τόσο καιρό τώρα να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας. Η ιδέα είναι ο Πανιώνιος, τα άλλα παραμερίζονται όταν πρόκειται για την εξυπηρέτησή της.

ΥΓ. Σήμερα ο ΟΠΑΠ έχει δύο αγώνες που παίζονται σε τριάδες! Ζήτωσαν!! Κι εγώ έχω δύο αγγούρια που πρέπει να μπουν σε τρεις τρύπες. Καμιά ιδέα εκεί στον Κηφισό;

Δεν υπάρχουν σχόλια: