Η καλοκαιρινή ραστώνη (ο θεός να την κάνει καλοκαιρινή με τους αγιέρηδες που μας λογχίζουν) μας κράτησε μακριά από το blog και λοιπές αθλητικές ασχολίες (μοναχά στη θεωρία όμως γιατί στην πράξη το πρόβατο μαγεύει στα ποδοσφαιρικά τερέν και ο Μπουμ Μπουμ στα αντίστοιχα μπασκετικά). Και βλέποντας τα όσα πρέπει να πούμε γι' αυτά που έγιναν αλλά και για όσα έρχονται (βλέπε μουντιάλ), με πιάνει ένας τρόμος και κρύος ιδρώτας λούζει το μέτωπο... Από κάπου όμως πρέπει να ξεκινήσουμε και μιας και τυπικά, το ελληνικό πρωτάθλημα δεν έχει τελειώσει, δεν θα προβούμε ακόμα σε κρίση των ομάδων ξεχωριστά (και υπενθύμιση όσων λέγαμε στην αρχή της χρονιάς που μας βρίσκουν σχεδόν στο ακέραιο δικαιωμένους) αλλά σε πιο γενικά σχόλια αρκούντως κατασταλαγμένα.
Οι καλύτεροι 11 λοιπόν. Οι παίκτες που θα διάλεγα για να φτιάξω την ομάδα που θα πρωταγωνιστούσε στο φετινό ελληνικό πρωτάθλημα. Πήρα ως προϋποθέσεις την σταθερότητα του παίκτη αλλά και το πόσο αυτός βοήθησε στην πορεία της ομάδας του (γι΄αυτό και δεν θα δείτε σχεδόν κανέναν παίκτη του Ολυμπιακού). Και για να μην αδικήσω πολλούς, είπα να ορίσω και τον αντίστοιχο αναπληρωματικό. Α, και για να μουχαμπετιάζουμε, γράφω και για την απογοήτευση της χρονιάς σε κάθε θέση. Πάμε λοιπόν...
ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: Φέτος ήταν η χρονιά καθιέρωσης πολλών, νέων (σχετικά) τερματοφυλάκων και χάρηκα ιδιαίτερα που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και δεν λύγισαν κάτω από το βάρος της ευθύνης (βλέπε Τζόρβας). Αν μιλούσαμε μόνο για μέσο όρο (βαθμολογία ανά παιχνίδι) ο Φερναντέζ θα ήταν άνετα η πρώτη επιλογή όμως όλη η χρονιά ανήκε σε δύο γκολκίπερς: των Σηφάκη που τον λογίζω για βασικό και τον Χαλκιά που μπορεί να μην είναι πραγματικά ο καλύτερος τερματοφύλακας στην Ελλάδα αλλά σε αυτή την άμυνα του ΠΑΟΚ, που έτρωγε γκολ μόνο κάθε 29 Φλεβάρη, ο Χαλκιάς ήταν η αρχή της. Απογοήτευση ο Ελευθερόπουλος, που ενώ ξεκίνησε ιδανικά, χάθηκε μετά μεταξύ τουπέ, μουνιών και φραπέδων.
ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΠΑΚ: Η πιο δύσκολη θέση στο πρωτάθλημα μιας και τα αριστερά πόδια είναι ελάχιστα (όχι μόνο εδώ αλλά και σε ολόκληρο το ποδοσφαιρικό στερέωμα). Βασικό θα βάλω τον Τζαβέλλα που έκανε μια δυνατή χρόνια και άφησε υποσχέσεις για το μέλλον. Ελπίδες που δεν εξέλιξε ο Σπυρόπουλος που δεν έκανε ούτε τα μισά από αυτά που μπορεί. Τον βάζω αναπληρωματικό, γιατί η αμέσως επόμενη επιλογή είναι ο Ραούλ Μπράβο κι εγώ είμαι Καρπετόπουλος δεν είμαι να θυμάμαι μόνο τα μισά καλά παιχνίδια. Υπήρχαν άλλα τόσα που έμοιαζε με ατμομηχανή του 1880. Υπάρχει παίκτης που λέγεται Χουαφράν. Ναι, αλήθεια λέω. Έπαιζε στην ΑΕΚ. Βρε μα το θεό...
ΔΕΞΙ ΜΠΑΚ: Εντάξει. Ότι θα ερχόταν ο καιρός που ο Λουκάς Βύντρα θα ήταν στην καλύτερη 11άδα κάθε αθλητικογράφου (και μη), δεν το περίμενε ούτε ο Λιακόπουλος που ξέρει πως το αληθινό τέλος του κόσμου δεν είναι το 2012 αλλά τη χρονιά που Βαγγέλης Μάντζιος θα βγει πρώτος σκόρερ. Σε οποιοδήποτε πρωτάθλημα. Αναπληρωματικός ο Νέτο, που εντάξει, αμυντικό δεν τον λες, αλλά για την μπάλα που παίζει ο Άρης είναι ιδανικός. Ο Σειταρίδης, στην αρχή της χρονιάς, διαλαλούσε πως είναι σε καταπληκτική φόρμα (μπας και τσιμπήσει κανένας χορηγός για την βενζίνη των πόρσε και των φεράρι του). Έπεισε το παναθηναϊκό. Μετά πήγε να τρέξει. Μπα. Ύστερα πήγε να σεντράρει. Δεν του βγήκε. Στο τέλος πήγε να παίξει άμυνα. Δεν έκοβε ούτε μα βαλέ. Μετά ξάπλωσε στον πάγκο και υποσχέθηκε κάτι για του χρόνου. Δεν έχω δει μεγαλύτερο μαλάκα και πιο χυδαίο ξόδεμα ταλέντου.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ Α: Ότι δίνεις παίρνεις. Η πλήρης δικαίωση του ρητού ήρθε τη φετινή χρονιά. Ο Ολυμπιακός έδωσε μόνο για τον Μέλμπεργκ, και από αυτόν πήρε πίσω πολλά. Μέχρι να τα φτύσει, να καταλάβει που έμπλεξε και να τα παρατήσει. Μπράβο στον Μαλεζά, που όμως πρέπει να δουλέψει διπλά για να πείσει προπονητές τύπου Σάντος. Μπορεί ο Καντέ να έχει μυαλό, να ξέρει να βρίσκεται στη θέση που πρέπει όταν πρέπει, αλλά αυτή η σκηνή, στον τελικό του κυπέλλου, αυτός να τρέχει πίσω από την μπάλλα να μη βγει κόρνερ και να μοιάζει να μένει στο ίδιο σημείο, είναι το σημείο αναφοράς σε όλες τις φετινές του εμφανίσεις.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ Β: Η Καβάλα ήταν η πιο παράξενη ομάδα της χρονιάς. Και μας γνώρισε μερικούς πολύ ενδιαφέροντες παίκτες. Ένας από αυτούς είναι ο Ντουγκλάο, που πιθανότατα είναι και η μόνη κληρονομιά της λαίλαπας Ψωμιάδη τη φετινή χρονιά. Από πίσω του ο Νασούτι του Άρη, που πετυχαίνει διάνα σε κάποιος παίκτες αλλά είτε δεν τους κρατάει είτε τους ξενερώνει είτε τους καίει μοναχός του. Με τις παραστάσεις που έχει ο Βάλλας, θα τον περίμενα πολύ πιο σκληρό, ικανό, καλό αμυντικό για τη Ξάνθη. Και οι μεν και η δε, βυθίστηκαν στην μετριότητα και σώθηκαν στο παραπέντε από την ανυπαρξία.
ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΧΑΦ: Θα μπορούσαμε να βάλουμε τους δύο του Παναθηναϊκού (ή και τους τρεις) και να ξεμπερδεύουμε. Αλλά έτσι θα αδικήσουμε πολλούς που βελτιώθηκαν τρομερά. Αφού πούμε λοιπόν πως ο Ζιλμπέρτο Σίλβα είναι εκτός συναγωνισμού, πίσω του θα στηρίξω Βιτόλο (αν και το ίδιο άνετα θα έβαζα τον Γκαρσία), γιατί έκανε το κέντρο του ΠΑΟΚ μια μέγγενη που όμοια της δεν υπήρχε στο πρωτάθλημα. Γιατί δεν παίζει ο Στολτίδης στην Εθνική; Γιατί παίζει στην Ολυμπιακό; Ρητορικά ερωτήματα.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΧΑΦ: Ο φετινός Ίβιτς είναι καλύτερος Ίβιτς της καριέρας του. Σκοράρει, πασάρει, μαρσάρει και οι μόνοι που τον αμφισβήτησαν ήταν οι ίδιοι οι οπαδοί της ομάδος του. Τώρα, είμαι σίγουρος, πως όχι μόνο δεν κρύβονται από την ντροπή του, αλλά δέρνουν και όποιον πει κακή κουβέντα για τον Σέρβο. Από πίσω του φουριόζος ο Νίνης, που ελπίζω πως του χρόνου ο Νιόπλιας θα βγει από το δίλημμα Καραγκούνης ή Νίνης και επιτέλους θα δούμε μια γεμάτη χρονιά από τον (όχι και τόσο πια) μικρό. Τον Ντίκα του Ηρακλή ακόμα τον ψάχνω (όπως και πολλούς άλλους παίκτες του γηραιού... Νταλα Μπόνα... ουου).
ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΑΦ: Κι εδώ λειψυδρία. Εντάξει, ο Λέτο βασικός. Και πίσω του Κάλβο. Και όλα αυτά με μισή καρδιά. Κι όλοι οι άλλοι μιαν απογοήτευση με εξέχοντα προσκεκλημένο τον Λεονάρντο της ΑΕΚ.
ΔΕΞΙ ΧΑΦ: Ο Σαλπιγγίδης δεν είναι δεξί χαφ. Πάμε ξανά. Ο Σαλπιγγίδης δεν ειναι δεξί χαφ. Δεξί χαφ είναι ο Βιερίνια και μάλιστα από τα λίγα. Δεξί χαφ είναι ο Τσασνάουσκις, θα τον δούμε σε μεγαλύτερη ομάδα του χρόνου. Απογοήτευση μεν, καμία ευκαιρία και πολύ γκρίνια δε, για τον Κουτσιανικούλη. Αν εκεί στον ΠΑΟΚ, δεν μπορείτε να φτιάξετε παίκτες, στείλτε τον τουλάχιστον δανεικό για να παίξει.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ Α: Σισέ Σισέ Σισέ Σισέ Σισέ Σισέ... αυτά... από πίσω ο Μήτρογλου, γιατί μπορεί να μοιάζει με πιτσαδόρο αναβάτη παπακίου με κομμένη εξάτμιση αλλά την μέθοδο του σκοραρίσματος την ξέρει. Ελπίζω η φετινή χρονιά στον Ολυμπιακό να του μάθει πως μόνο αυτό δεν αρκεί. 10 εκατομμύρια ο Ντίογο... το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ Β: Μιας και αυτή είναι η θέση και καλά του "δυνατού" επιθετικού, θα πως Ιάκομπ ο οποίος λίγο περισσότερο μυαλό να είχε, θα έπαιζε και στα υπόλοιπα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Από πίσω του ο Μπάρκογλου που άλλαξε θέση και με τα γκολ του προσπάθησε μόνος του να σώσει τον Λεβαδειακό. Με πόνο καρδιάς αφήνω απ' έξω τον Κάμπορα. Που 'σαι, Μπλάνκο, επιθετικός σημαίνει σκοράρω (και όχι με πέναλτυ).
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Θα έβαζα τον Τεν Κάτε για να σπάσω τα νεύρα του προβάτου αλλά αυτό που έκανε φέτος ο Σάντος (ξεκινώντας πριν 2 χρόνια), θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές προπονητικής. Όχι απαραίτητα για το πώς παίζεται το καλό ποδόσφαιρο αλλά πως φτιάχνεις μια ομάδα με συγκεκριμένους παίκτες, συγκεκριμένο μπάτζετ και συγκεκριμένους στόχους. Περιμένω τα καλύτερα του χρόνου από Κούπερ, Νιόπλια και Δώνη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει. Εδώ βγάζω το καπέλο στην οικογένεια Ψωμιάδη. Απέδειξε πως μπορείς να διαχειρίζεσαι μια ομάδα σα να είναι video game και να πετυχαίνεις. Βέβαια η λογική λέει πως δεύτερη φορά δεν θα επαναληφθεί (μιας και αυτό ετοιμάζεται να κάνει και πάλι η αγαπούλα). Ομάδα την τελευταία στιγμή, πανάκριβοι παίκτες που δεν έπαιξαν δευτερόλεπτο (ή ελάχιστα, βλέπε Σμολάρεκ), αλλαγές προπονητών και στο τέλος κλώτσο όλοι. Μαγεία. Ελληνικό ποδόσφαιρο. Πολύ σοβαρή και ψύχραιμη η παρέα (ελπίζω να είναι ακόμα) του ΠΑΟΚ.
Οι καλύτεροι 11 λοιπόν. Οι παίκτες που θα διάλεγα για να φτιάξω την ομάδα που θα πρωταγωνιστούσε στο φετινό ελληνικό πρωτάθλημα. Πήρα ως προϋποθέσεις την σταθερότητα του παίκτη αλλά και το πόσο αυτός βοήθησε στην πορεία της ομάδας του (γι΄αυτό και δεν θα δείτε σχεδόν κανέναν παίκτη του Ολυμπιακού). Και για να μην αδικήσω πολλούς, είπα να ορίσω και τον αντίστοιχο αναπληρωματικό. Α, και για να μουχαμπετιάζουμε, γράφω και για την απογοήτευση της χρονιάς σε κάθε θέση. Πάμε λοιπόν...
ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: Φέτος ήταν η χρονιά καθιέρωσης πολλών, νέων (σχετικά) τερματοφυλάκων και χάρηκα ιδιαίτερα που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και δεν λύγισαν κάτω από το βάρος της ευθύνης (βλέπε Τζόρβας). Αν μιλούσαμε μόνο για μέσο όρο (βαθμολογία ανά παιχνίδι) ο Φερναντέζ θα ήταν άνετα η πρώτη επιλογή όμως όλη η χρονιά ανήκε σε δύο γκολκίπερς: των Σηφάκη που τον λογίζω για βασικό και τον Χαλκιά που μπορεί να μην είναι πραγματικά ο καλύτερος τερματοφύλακας στην Ελλάδα αλλά σε αυτή την άμυνα του ΠΑΟΚ, που έτρωγε γκολ μόνο κάθε 29 Φλεβάρη, ο Χαλκιάς ήταν η αρχή της. Απογοήτευση ο Ελευθερόπουλος, που ενώ ξεκίνησε ιδανικά, χάθηκε μετά μεταξύ τουπέ, μουνιών και φραπέδων.
ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΠΑΚ: Η πιο δύσκολη θέση στο πρωτάθλημα μιας και τα αριστερά πόδια είναι ελάχιστα (όχι μόνο εδώ αλλά και σε ολόκληρο το ποδοσφαιρικό στερέωμα). Βασικό θα βάλω τον Τζαβέλλα που έκανε μια δυνατή χρόνια και άφησε υποσχέσεις για το μέλλον. Ελπίδες που δεν εξέλιξε ο Σπυρόπουλος που δεν έκανε ούτε τα μισά από αυτά που μπορεί. Τον βάζω αναπληρωματικό, γιατί η αμέσως επόμενη επιλογή είναι ο Ραούλ Μπράβο κι εγώ είμαι Καρπετόπουλος δεν είμαι να θυμάμαι μόνο τα μισά καλά παιχνίδια. Υπήρχαν άλλα τόσα που έμοιαζε με ατμομηχανή του 1880. Υπάρχει παίκτης που λέγεται Χουαφράν. Ναι, αλήθεια λέω. Έπαιζε στην ΑΕΚ. Βρε μα το θεό...
ΔΕΞΙ ΜΠΑΚ: Εντάξει. Ότι θα ερχόταν ο καιρός που ο Λουκάς Βύντρα θα ήταν στην καλύτερη 11άδα κάθε αθλητικογράφου (και μη), δεν το περίμενε ούτε ο Λιακόπουλος που ξέρει πως το αληθινό τέλος του κόσμου δεν είναι το 2012 αλλά τη χρονιά που Βαγγέλης Μάντζιος θα βγει πρώτος σκόρερ. Σε οποιοδήποτε πρωτάθλημα. Αναπληρωματικός ο Νέτο, που εντάξει, αμυντικό δεν τον λες, αλλά για την μπάλα που παίζει ο Άρης είναι ιδανικός. Ο Σειταρίδης, στην αρχή της χρονιάς, διαλαλούσε πως είναι σε καταπληκτική φόρμα (μπας και τσιμπήσει κανένας χορηγός για την βενζίνη των πόρσε και των φεράρι του). Έπεισε το παναθηναϊκό. Μετά πήγε να τρέξει. Μπα. Ύστερα πήγε να σεντράρει. Δεν του βγήκε. Στο τέλος πήγε να παίξει άμυνα. Δεν έκοβε ούτε μα βαλέ. Μετά ξάπλωσε στον πάγκο και υποσχέθηκε κάτι για του χρόνου. Δεν έχω δει μεγαλύτερο μαλάκα και πιο χυδαίο ξόδεμα ταλέντου.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ Α: Ότι δίνεις παίρνεις. Η πλήρης δικαίωση του ρητού ήρθε τη φετινή χρονιά. Ο Ολυμπιακός έδωσε μόνο για τον Μέλμπεργκ, και από αυτόν πήρε πίσω πολλά. Μέχρι να τα φτύσει, να καταλάβει που έμπλεξε και να τα παρατήσει. Μπράβο στον Μαλεζά, που όμως πρέπει να δουλέψει διπλά για να πείσει προπονητές τύπου Σάντος. Μπορεί ο Καντέ να έχει μυαλό, να ξέρει να βρίσκεται στη θέση που πρέπει όταν πρέπει, αλλά αυτή η σκηνή, στον τελικό του κυπέλλου, αυτός να τρέχει πίσω από την μπάλλα να μη βγει κόρνερ και να μοιάζει να μένει στο ίδιο σημείο, είναι το σημείο αναφοράς σε όλες τις φετινές του εμφανίσεις.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ Β: Η Καβάλα ήταν η πιο παράξενη ομάδα της χρονιάς. Και μας γνώρισε μερικούς πολύ ενδιαφέροντες παίκτες. Ένας από αυτούς είναι ο Ντουγκλάο, που πιθανότατα είναι και η μόνη κληρονομιά της λαίλαπας Ψωμιάδη τη φετινή χρονιά. Από πίσω του ο Νασούτι του Άρη, που πετυχαίνει διάνα σε κάποιος παίκτες αλλά είτε δεν τους κρατάει είτε τους ξενερώνει είτε τους καίει μοναχός του. Με τις παραστάσεις που έχει ο Βάλλας, θα τον περίμενα πολύ πιο σκληρό, ικανό, καλό αμυντικό για τη Ξάνθη. Και οι μεν και η δε, βυθίστηκαν στην μετριότητα και σώθηκαν στο παραπέντε από την ανυπαρξία.
ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΧΑΦ: Θα μπορούσαμε να βάλουμε τους δύο του Παναθηναϊκού (ή και τους τρεις) και να ξεμπερδεύουμε. Αλλά έτσι θα αδικήσουμε πολλούς που βελτιώθηκαν τρομερά. Αφού πούμε λοιπόν πως ο Ζιλμπέρτο Σίλβα είναι εκτός συναγωνισμού, πίσω του θα στηρίξω Βιτόλο (αν και το ίδιο άνετα θα έβαζα τον Γκαρσία), γιατί έκανε το κέντρο του ΠΑΟΚ μια μέγγενη που όμοια της δεν υπήρχε στο πρωτάθλημα. Γιατί δεν παίζει ο Στολτίδης στην Εθνική; Γιατί παίζει στην Ολυμπιακό; Ρητορικά ερωτήματα.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΧΑΦ: Ο φετινός Ίβιτς είναι καλύτερος Ίβιτς της καριέρας του. Σκοράρει, πασάρει, μαρσάρει και οι μόνοι που τον αμφισβήτησαν ήταν οι ίδιοι οι οπαδοί της ομάδος του. Τώρα, είμαι σίγουρος, πως όχι μόνο δεν κρύβονται από την ντροπή του, αλλά δέρνουν και όποιον πει κακή κουβέντα για τον Σέρβο. Από πίσω του φουριόζος ο Νίνης, που ελπίζω πως του χρόνου ο Νιόπλιας θα βγει από το δίλημμα Καραγκούνης ή Νίνης και επιτέλους θα δούμε μια γεμάτη χρονιά από τον (όχι και τόσο πια) μικρό. Τον Ντίκα του Ηρακλή ακόμα τον ψάχνω (όπως και πολλούς άλλους παίκτες του γηραιού... Νταλα Μπόνα... ουου).
ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΑΦ: Κι εδώ λειψυδρία. Εντάξει, ο Λέτο βασικός. Και πίσω του Κάλβο. Και όλα αυτά με μισή καρδιά. Κι όλοι οι άλλοι μιαν απογοήτευση με εξέχοντα προσκεκλημένο τον Λεονάρντο της ΑΕΚ.
ΔΕΞΙ ΧΑΦ: Ο Σαλπιγγίδης δεν είναι δεξί χαφ. Πάμε ξανά. Ο Σαλπιγγίδης δεν ειναι δεξί χαφ. Δεξί χαφ είναι ο Βιερίνια και μάλιστα από τα λίγα. Δεξί χαφ είναι ο Τσασνάουσκις, θα τον δούμε σε μεγαλύτερη ομάδα του χρόνου. Απογοήτευση μεν, καμία ευκαιρία και πολύ γκρίνια δε, για τον Κουτσιανικούλη. Αν εκεί στον ΠΑΟΚ, δεν μπορείτε να φτιάξετε παίκτες, στείλτε τον τουλάχιστον δανεικό για να παίξει.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ Α: Σισέ Σισέ Σισέ Σισέ Σισέ Σισέ... αυτά... από πίσω ο Μήτρογλου, γιατί μπορεί να μοιάζει με πιτσαδόρο αναβάτη παπακίου με κομμένη εξάτμιση αλλά την μέθοδο του σκοραρίσματος την ξέρει. Ελπίζω η φετινή χρονιά στον Ολυμπιακό να του μάθει πως μόνο αυτό δεν αρκεί. 10 εκατομμύρια ο Ντίογο... το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ Β: Μιας και αυτή είναι η θέση και καλά του "δυνατού" επιθετικού, θα πως Ιάκομπ ο οποίος λίγο περισσότερο μυαλό να είχε, θα έπαιζε και στα υπόλοιπα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Από πίσω του ο Μπάρκογλου που άλλαξε θέση και με τα γκολ του προσπάθησε μόνος του να σώσει τον Λεβαδειακό. Με πόνο καρδιάς αφήνω απ' έξω τον Κάμπορα. Που 'σαι, Μπλάνκο, επιθετικός σημαίνει σκοράρω (και όχι με πέναλτυ).
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Θα έβαζα τον Τεν Κάτε για να σπάσω τα νεύρα του προβάτου αλλά αυτό που έκανε φέτος ο Σάντος (ξεκινώντας πριν 2 χρόνια), θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές προπονητικής. Όχι απαραίτητα για το πώς παίζεται το καλό ποδόσφαιρο αλλά πως φτιάχνεις μια ομάδα με συγκεκριμένους παίκτες, συγκεκριμένο μπάτζετ και συγκεκριμένους στόχους. Περιμένω τα καλύτερα του χρόνου από Κούπερ, Νιόπλια και Δώνη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει. Εδώ βγάζω το καπέλο στην οικογένεια Ψωμιάδη. Απέδειξε πως μπορείς να διαχειρίζεσαι μια ομάδα σα να είναι video game και να πετυχαίνεις. Βέβαια η λογική λέει πως δεύτερη φορά δεν θα επαναληφθεί (μιας και αυτό ετοιμάζεται να κάνει και πάλι η αγαπούλα). Ομάδα την τελευταία στιγμή, πανάκριβοι παίκτες που δεν έπαιξαν δευτερόλεπτο (ή ελάχιστα, βλέπε Σμολάρεκ), αλλαγές προπονητών και στο τέλος κλώτσο όλοι. Μαγεία. Ελληνικό ποδόσφαιρο. Πολύ σοβαρή και ψύχραιμη η παρέα (ελπίζω να είναι ακόμα) του ΠΑΟΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου