ΑΣΤΑΔΙΑΛΑ

Χωρίς καμία διάθεση, χωρίς καμία συγκεκριμένη σκέψη στο μυαλό μου, γράφω ετούτη τη στιγμή... είμαι σε ένα γραφείο, διαβάζω άρθρα δεξιά κι αριστερά, χάνομαι κάτω από τον όγκο των πληροφοριών και των απόψεων...

Απεταξάμην είναι το conclusion... κανείς δεν φταίει και για όλα φταίνε οι άλλοι... Η μακριά αλυσίδα της αλληλουχίας των γεγονότων είναι τόσο μεγάλη σε μήκος και τόσο μπερδεμένη, που μόνο τον προηγούμενο κρίκο μπορούμε να δούμε... γαμημένοι τυφλοί...

Έχουμε όλοι αίμα στα χέρια μας... άλλους τους σημαδεύει μια ζωή και άλλοι το ξεχνάνε την επόμενη μέρα...

ΥΓ τα ξαναλέμε το σάββατο...