Καλημέρα κόσμε. Μέρα ξεχωριστή σήμερα καθώς ο θεσμός που (ειδικά φέτος) αποδεικνύει γιατί το ποδόσφαιρο μπορεί να φιλοξενηθεί σε γκαλερύ ως μορφή ακραίας τέχνης, φτάνει στο τέλος του. Στον τελικό για πρώτη φορά δυο ομάδες που απ' την αρχή ως το τέλος τους, απ' το γενικό πλάνο ως την τελευταία τους λεπτομέρεια μπορούν να χαρακτηριστούν ομάδες των προπονητών τους. Για πρώτη φορά ένας τελικός θα έχει περισσότερα κοντινά στους δυο κυρίους των πάγκων παρά στους 22 εντός των ορίων του γηπέδου πρωταγωνιστές. Μουρίνιο και Φαν Γκάαλ. Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές σχολές, διαφορετικό ποδόσφαιρο. Ο Ολλανδός σε όλες του τις ομάδες, σε όλα τους τα παιχνίδια παρουσίασε συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού και δεν το άλλαξε ακόμη κι όταν οι συντριβές ερχόταν απανωτές, ακόμη κι όταν η εξέδρα αποδοκίμαζε. Ξέρει πως όταν οι παίχτες του κατανοήσουν αυτό που θέλει τότε δύσκολα αντίπαλος τους κάμπτει. Ένα σε πρώτη όψη έυκολο 4-3-3 είναι τόσο περίπλοκο που στη Μπάγερν πήρε κάπου εννιά μήνες να το εφαρμόσει και η Άλκμααρ βυθίστηκε αφού έφυγε καθώς ο διάδοχος δεν το κατείχε στο ελάχιστο. Η Μπάγερν είναι ικανή, περισσότερο κι απ' την Μπαρτσελόνα να σκορπίσει την Ίντερ. Τα μειονεκτήματά της; Δε θα πως το προφανές -η έλλειψη του Ριμπερί. Θα πω τα μετόπισθεν. Δυο κεντρικοί αμυντικοί που χρειάζονται την πίστα του Ελ. Βενιζέλος για να στρίψουν κι ένας τερματοφύλακας που αν δεν είναι αδερφός, είναι σίγουρα πρώτος ξάδερφος του Μάριο Γκαλίνοβιτς... Απ' την άλλη ο Πορτογάλος έχει κάνει μια ομάδα σαλαμάνδρα. Προσαρμόζεται στο παιχνίδι όλων των αντιπάλων, προσαρμόζεται ακόμη και κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών αν αυτοί αλλάξουν πλάνα. Και χτυπάει κάθε ματς με διαφορετικό τρόπο. Με σεμιναρικό εκτός έδρας στήσιμο και νίκη στην Τσέλσι, με ποδόσφαιρο υψηλής ποιότητας και παραδειγματικές αντεπιθέσεις στο Μιλάνο με την Μπάρτσα, με κατενάτσιο και στρατιωτική προσήλωση στο στόχο στη Βαρκελώνη.. Σήμερα τι θα κάνει; Η πρόβλεψή μου είναι ότι δε θα έχει πάλι την κατοχή αλλά θα παίξει όπως με την Μπάρτσα στο Μεάτσα. Αν το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο θα φανεί.
Τα στοιχήματά μου τώρα: Τουλάχιστον ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο (μόνο δύο τελικοί τα τελευταία δέκα χρόνια δεν είχαν γκολ στο πρώτο 45λεπτο), διπλό την Ίντερ, πρώτος σκόρερ Ετό, Λούσιο, any time σκόρερ Ετό............. Εκτός Τσάμπιονς άσο τη Μπλάκπουλ για να την ανεβάσουμε μετά 30 χρόνια.
Τα στοιχήματά μου τώρα: Τουλάχιστον ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο (μόνο δύο τελικοί τα τελευταία δέκα χρόνια δεν είχαν γκολ στο πρώτο 45λεπτο), διπλό την Ίντερ, πρώτος σκόρερ Ετό, Λούσιο, any time σκόρερ Ετό............. Εκτός Τσάμπιονς άσο τη Μπλάκπουλ για να την ανεβάσουμε μετά 30 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου