Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ

Ήγγικεν η ώρα. Τα σαλόνια των διαμερισμάτων άρχισαν να μυρίζουν χορτάρι ποδοσφαιρικού γηπέδου και οι ιαχές (μαζί με αυτές τις εφιαλτικές ροκάνες που θυμίζουν Einsturzende Neubauten στα χειρότερα τους) των οπαδών της Νοτίου Αφρικής θα ενωθούν με τα δικά μας "Σήκωσε το το γαμημένο" και "Είναι βαριά βαριά η πούτσα του τσολιά".
Εγώ κρατάω χαμηλά την μπάλα, μικρό καλάθι και λοιπά κλισέ, και περιμένω από την ελληνική ομάδα να χειριστεί με αξιοπρέπεια τον όποιο σεβασμό έχει καλλιεργήσει τα τελευταία χρόνια. Δεν την πολυπιστεύω είναι η αλήθεια, αλλά μια νίκη στο πρώτο ματς (με την Κορέα παίζουμε γμτ, αυτοί ξέρουν μόνο καράτε και λοιπές πολεμικές τέχνες,,, έτσι δεν είναι;) θα θέσει άλλες βάσεις στον όμιλο και θα δώσει ελπίδες και αυτοπεποίθεση. Έχουμε όμως ακόμα καιρό...

Στο φετινό μουντιάλ είναι αλήθεια πως δεν μπορώ να προβλέψω ποιος θα είναι ο ήρωας του... Εκτός κι αν έχουμε πολλούς και μικρούς της μίας ημέρας (βλέπε Φάμπιο Γκρόσο στο προηγούμενο)... Ο βέβαιος πρωταγωνιστής εκτός των τεσσάρων γραμμών θα είναι με πάσα βεβαιότητα (και ελπίδα) ο γιος του διαβόλου, Μαραντόνα himself... σε μια μεγάλη διοργάνωση 16 χρόνια μετά... Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο...

Ελπίζω ο Μέσι να δέσει επιτέλους με την υπόλοιπη Αργεντινή και όλοι μαζί να κάνουν παπάδες και ο Μαραντόνα να βγει γυμνός (θα το κάνει) και ο άλλος να κάτσει να τον πηδήξουν...:)
Ελπίζω η Ισπανία να δείξει σε όλους πως έχει το καλύτερο κέντρο και να πάει στον τελικό (και να χάσει από την Αργεντινή)
Ελπίζω μια ομάδα από τη διοργανώτρια ήπειρο να λάμψει επιτέλους (ήλπιζα στην Ακτή Ελεφαντοστού αλλά ο τραυματισμός του Ντρογκμπά θέτει τα πράγματα σε νέες βάσεις, μακάρι να βγει πιο δυνατή)
Ελπίζω η Βραζιλία να δείξει κάτι από το ταλέντο της και όχι να παγιδευτεί στη λογική "τώρα τέρμα το θέαμα, ώρα για ουσία"... έπιασε μία φορά τα τελευταία 20 χρόνια.
Ελπίζω ο Σισέ να σκοράρει και η Γαλλία να πάει στο διάολο μπας και διώξουν αυτό τον καρκίνο Ντομενέκ από τον πάγκο (που θυμίζει λίγο Βύντρα)
Ελπίζω η Αγγλία να μην κάνει πάλι κακάκια στην προοπτική μιας διάκρισης.
Ελπίζω σε μία έκπληξη (και δεν θέλω να είναι η Ελλάδα, γιατί η μπάλα που θα παίξει για να το καταφέρει δεν θα είναι έκπληξη)...

Ελπίζω η κοπέλα μου να έχει την υπομονή και την κατανόηση που χρειάζεται... ένας μήνας είναι, θα περάσει...

Δεν υπάρχουν σχόλια: