(Εγώ στα 'λεγα Paul! Όλα ατμός είναι. Σήμερα ζεις αύριο πεθαίνεις! Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης!)Ξημερώματα κι εγώ κάθομαι και γράφω στο aspasta. Μεγάλη πίκρα το νησί. Ούτε καν η στάνη δε με σηκώνει!
Το Μουντιάλ τέλειωσε κι η πόλη χωρίς βαρβάρους θα επιστρέψει στις αποτριχώσεις και το ξυσαρχίδισμα. Το πιο κουρασμένο Μουντιάλ ever ας προβληματίσει τους κυρίους της Φιφα για τα ρομποτάκια που νομίζουν ότι στέλνουν στα γήπεδα. Η Ολλανδία έχασε γιατί ήταν χειρότερη, γιατί ο Ρόμπεν βούλιαξε στο τέναγος της υπερτίμησης (εκεί που πιο πριν φιλοξενήθηκαν οι Ριμπερί, Κριστιάνο, Ρούνεϊ, Μέσι και τους χάζευαν χαμογελώντας σε ξαπλώστρες απ' την ακτή οι Μαραντόνα, Ζιντάν, Μπάτζιο...), γιατί ο Μάρβαϊκ δεν είναι Μουρίνιο, γιατί η Ισπανία είναι Μπαρτσελόνα, γιατί ο Ίκερ δεν υπάρχει.
Η είδηση της μέρας είναι η μετακίνηση του Σπανούλη στο λιμάνι. Οι παναθηναϊκοί χωλομένοι τρώνε τα ρούχα και τσευδίζουν κατάρες σαν κομπλεξικά αυτιστικά μαλάκια. Θα γίνει τάχα μου ο νέος Οικονόμου, είναι κωλόπαιδο, αλήτης, ο Παναθηναϊκός τον ανέστησε και δεν το σεβάστηκε, έκλασε η θεια-Γιωργία και δεν τον ήπιε κανένας, μπλα, μπλα, μπλα.... Μαλακίες. Ο γαύρος έκανε μια καταπληκτική κίνηση με αξία αγωνιστική αλλά και ψυχολογική. Ο Σπανούλης δεν είναι και δεν θα γίνει Οικονόμου γιατί δεν πήγε στον Ολυμπιακό όταν αυτός κατρακυλάει, γιατί δεν πήγε στον Ολυμπιακό του Ζούρου αλλά του Ίβκοβιτς, γιατί δεν είναι τεμπέλης και φαφλατάς αλλά δουλευταράς και χαμηλών τόνων. Ο Παναθηναϊκός έχασε σε αγωνιστική δύναμη, σε κύρος, αλλά και σε επικοινωνιακό επίπεδο. Εγώ λέω ότι δεν είναι τραγωδία να φεύγει ένα αστέρι σου. Εγώ λέω είναι άσχημο, για κάθε ομάδα που έχει στόχους πέραν του βαυκαλισμού με ανακοινώσεις των φιλάθλων της, να μην βρίσκει για κάθε έναν που χάνει έναν καλύτερο. Τότε κονταίνει, τότε μικραίνει, τότε αρχίζει η φθορά. Πέρυσι είδαμε τα πρώτα τέτοια σημάδια στο μπασκετικό τριφύλλι, φέτος αρχίζουν να φαίνονται σαν τα σημάδια του Τομ Χανκς στο Φιλαδέλφεια. Ίσως να είναι αρχή ακόμη και να διαψευστώ απ' τους Γιαννακόπουλους στη συνέχεια. Νομίζω πάντως πως δε θα γίνει. Και πλέον ο Ομπράντοβιτς δε φτάνει. Γιατί ο Ίβκοβιτς είναι δάσκαλος που ξέρει να κερδίζει το μαθητή.
ΥΓ. Έβλεπα πριν τον τελικό προχτές, τον τελικό του 2006. Αλήθεια πόσα χρόνια θα περάσουν, πόσα χάπατα θα προβληθούν ως Μεσσίες κι ενσαρκώσεις Θεών, ώσπου να ξαναδούμε στα γήπεδα ποδοσφαιριστή με την πάστα και την προσωπικότητα του Ζιντάν; Ποιος άλλος αρχηγός ομάδας, στο τελευταίο του ματς, στο πρώτο λεπτό του τελικού, απέναντι στον σούπερ Μπουφόν, θα εκτελούσε έτσι το πέναλτυ όπως το έκανε αυτός και θα το έστελνε εκεί που το είχε στείλει αυτός; Η πραγμάτωση της τέχνης, τα κείμενα που γράφτηκαν, τα αγάλματα που στήθηκαν, οι μουσικές που μελώδησαν... όλα σε μια κίνηση. (Κι εσείς που θα βγείτε να πείτε για την κεφαλιά του στο Ματεράτσι, ναι εσείς άκαυλα ανεραστικά τριχοειδή περιττώματα, ξαναδιαβάστε ό,τι έγραψα πιο πάνω κι αλλάξτε απλά το πέναλτυ με την κεφαλιά, το Μπουφόν με το Ματεράτσι και το πρώτο με το 116ο λεπτό!)
Το Μουντιάλ τέλειωσε κι η πόλη χωρίς βαρβάρους θα επιστρέψει στις αποτριχώσεις και το ξυσαρχίδισμα. Το πιο κουρασμένο Μουντιάλ ever ας προβληματίσει τους κυρίους της Φιφα για τα ρομποτάκια που νομίζουν ότι στέλνουν στα γήπεδα. Η Ολλανδία έχασε γιατί ήταν χειρότερη, γιατί ο Ρόμπεν βούλιαξε στο τέναγος της υπερτίμησης (εκεί που πιο πριν φιλοξενήθηκαν οι Ριμπερί, Κριστιάνο, Ρούνεϊ, Μέσι και τους χάζευαν χαμογελώντας σε ξαπλώστρες απ' την ακτή οι Μαραντόνα, Ζιντάν, Μπάτζιο...), γιατί ο Μάρβαϊκ δεν είναι Μουρίνιο, γιατί η Ισπανία είναι Μπαρτσελόνα, γιατί ο Ίκερ δεν υπάρχει.
Η είδηση της μέρας είναι η μετακίνηση του Σπανούλη στο λιμάνι. Οι παναθηναϊκοί χωλομένοι τρώνε τα ρούχα και τσευδίζουν κατάρες σαν κομπλεξικά αυτιστικά μαλάκια. Θα γίνει τάχα μου ο νέος Οικονόμου, είναι κωλόπαιδο, αλήτης, ο Παναθηναϊκός τον ανέστησε και δεν το σεβάστηκε, έκλασε η θεια-Γιωργία και δεν τον ήπιε κανένας, μπλα, μπλα, μπλα.... Μαλακίες. Ο γαύρος έκανε μια καταπληκτική κίνηση με αξία αγωνιστική αλλά και ψυχολογική. Ο Σπανούλης δεν είναι και δεν θα γίνει Οικονόμου γιατί δεν πήγε στον Ολυμπιακό όταν αυτός κατρακυλάει, γιατί δεν πήγε στον Ολυμπιακό του Ζούρου αλλά του Ίβκοβιτς, γιατί δεν είναι τεμπέλης και φαφλατάς αλλά δουλευταράς και χαμηλών τόνων. Ο Παναθηναϊκός έχασε σε αγωνιστική δύναμη, σε κύρος, αλλά και σε επικοινωνιακό επίπεδο. Εγώ λέω ότι δεν είναι τραγωδία να φεύγει ένα αστέρι σου. Εγώ λέω είναι άσχημο, για κάθε ομάδα που έχει στόχους πέραν του βαυκαλισμού με ανακοινώσεις των φιλάθλων της, να μην βρίσκει για κάθε έναν που χάνει έναν καλύτερο. Τότε κονταίνει, τότε μικραίνει, τότε αρχίζει η φθορά. Πέρυσι είδαμε τα πρώτα τέτοια σημάδια στο μπασκετικό τριφύλλι, φέτος αρχίζουν να φαίνονται σαν τα σημάδια του Τομ Χανκς στο Φιλαδέλφεια. Ίσως να είναι αρχή ακόμη και να διαψευστώ απ' τους Γιαννακόπουλους στη συνέχεια. Νομίζω πάντως πως δε θα γίνει. Και πλέον ο Ομπράντοβιτς δε φτάνει. Γιατί ο Ίβκοβιτς είναι δάσκαλος που ξέρει να κερδίζει το μαθητή.
ΥΓ. Έβλεπα πριν τον τελικό προχτές, τον τελικό του 2006. Αλήθεια πόσα χρόνια θα περάσουν, πόσα χάπατα θα προβληθούν ως Μεσσίες κι ενσαρκώσεις Θεών, ώσπου να ξαναδούμε στα γήπεδα ποδοσφαιριστή με την πάστα και την προσωπικότητα του Ζιντάν; Ποιος άλλος αρχηγός ομάδας, στο τελευταίο του ματς, στο πρώτο λεπτό του τελικού, απέναντι στον σούπερ Μπουφόν, θα εκτελούσε έτσι το πέναλτυ όπως το έκανε αυτός και θα το έστελνε εκεί που το είχε στείλει αυτός; Η πραγμάτωση της τέχνης, τα κείμενα που γράφτηκαν, τα αγάλματα που στήθηκαν, οι μουσικές που μελώδησαν... όλα σε μια κίνηση. (Κι εσείς που θα βγείτε να πείτε για την κεφαλιά του στο Ματεράτσι, ναι εσείς άκαυλα ανεραστικά τριχοειδή περιττώματα, ξαναδιαβάστε ό,τι έγραψα πιο πάνω κι αλλάξτε απλά το πέναλτυ με την κεφαλιά, το Μπουφόν με το Ματεράτσι και το πρώτο με το 116ο λεπτό!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου