ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ;

Βλέποντας σήμερα τα στιγμιότυπα του El Classico (μιας και υποχρεώσεις αθλητικού χαρακτήρα με κράτησαν μακριά από την τηλεόραση), και έχοντας συνεχή zoom in στα πρόσωπα του Ρονάλντο, του Κασίγιας και φυσικά του Μουρίνιο, έφτανα σε σημείο σχεδόν να τους λυπηθώ. Μου θύμισαν την εικόνα των ναυαγών στην ταινία Perfect Storm στην τελευταία σκηνή που καταδικασμένοι πια σε θάνατο κοιτούν ανήμποροι τα κολοσσιαία κύματα. Τον υδάτινο τους τάφο.
Δεν μπορείς να τα βάλεις με τον καταρράκτη, με το ορμητικό ποτάμι, με τον αγριεμένο ωκεανό... Είσαι απλά ένας άνθρωπος. Μπορεί δυνατός, μπορεί έξυπνος, μπορεί πειθαρχημένος, όμως στην τελική παραμένεις άνθρωπος. Κι έχεις απέναντι σου τη δύναμη της φύσης. Μπορεί κάποιες στιγμές να πιστέψεις πως μπορείς να την ελέγξεις, όμως αυτό θα είναι μια απλή αυταπάτη. Μια ιδιότυπη ανακωχή.
Όταν νευριάσει, όταν αποφασίσει να λυθεί στις μικρές μας πόλεις, στις ανάστατες ψυχές μας, θα μας παρασύρει, θα μας γκρεμίσει, αλλά και με έναν όμορφα φρικαλέο τρόπο, θα μας εντυπωσιάσει.
Η Barcelona χθες ήταν κάτι περισσότερο από ένα club, κάτι περισσότερο από μία ομάδα. Η Barcelona χθες ήταν ποίηση, ήταν ζωγραφική από ένα τύπο που είχε το δεξί χέρι του Νταλί και το αριστερό του Ντα Βίντσι. Ήταν η μανία και η ομορφιά της φύσης.
Η Real ήταν απλά άνθρωποι...