Αν διάλεγα μια δουλειά στον κόσμο μπορεί και να ήταν αυτή: να δίνω μετάλλια! Να στέκομαι κάπου και να παρασημοφορώ. Είναι δουλειά αίγλης, λάμψης. Είσαι πάντα εκεί στην ώρα της νίκης και κλέβεις λίγη απ' τη λάμψη των πρωταγωνιστών. Και πληρώνεσαι.
Ε, έστω ότι είμαι ειδικός και μάλιστα ο καλύτερος στην στέψη των κορυφαίων. Σήμερα πού θα βρισκόμουν; Μα φυσικά στην Ισπανία. Θα έψαχνα και θα έβρισκα εκείνο το φυντανάκι, τον Inigo Martinez της ομάδας των Ελπίδων των Ιβήρων και θα τον μεταλλιοστόλιζα για ένα απ' τα καλύτερα αυτογκόλ όλων των εποχών. Το ματς ήταν 0-6 υπέρ της ομάδας του με αντιπάλους τους Γεωργιανούς. Ο γκολκίπερ των "Κετσπάγια" κάνει μια γιόμα και ο Ίνιγο με τακουνάκι καμιά τριανταριά μέτρα απ' το τέρμα σκοράρει κρεμώντας τον Ντε Χέα. Γκολ απίστευτο, μαγικό και σίγουρα ανεπανάληπτο!
ΥΓ.1 Εντάξει, τελείωσα τη δουλειά μου, την κάνω για την Ελλάδα. Όλο και κάποιον θα βρω να του φορέσω ένα μεταλλιάκι.
ΥΓ.2 Α, ρε δύσμοιρε Ντε Χέα. Άσχημα σου ξεκίνησε η σεζόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου