Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά. Ένας μπαμπάς είχε πάρει το παιδί του βόλτα και του έδειχνε τα κόκκινα, γυαλιστερά και λιμπιστά μήλα που κρέμονταν απ' αυτή. Το παιδί βαριόταν αφόρητα το μάθημα μηλογνωσίας κι άρχισε με δύναμη να κλωτσάει τη μηλιά. Μπαμ μία, μπαμ δύο, μπαμ τρεις, ε, ένα ώριμο μήλο ξεκίνησε τη μεγάλη πτήση του και απ' το κλαδί που το κράταγε έπεσε στο χώμα.
Γυρνάει τότε ο μπαμπάς και ρωτάει το παιδί :
-Ποιο το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας μας;
-Ξέρω 'γω; λέει το παιδί. Μάλλον ότι λόγω τη βαρύτητας και του νόμου του Νεύτωνα το μήλο έπεσε στη γη.
-Όχι, του λέει ο σοφός μπαμπάς. Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι το μήλο πέφτει κάτω απ' τη μηλιά!!
Φανταστήκατε ότι το παιδί του Ρονάλντο θα ήταν διαφορετικό απ' τον πατέρα του; Ότι θα έκανε πράγματα που δεν του αρέσουν; Ότι θα μεγαλώσει και δε θα πηγαίνει στο καρναβάλι χορεύοντας με 40 χορεύτριες; Ότι θα γίνει mainstream και δε θα λέει αυτό που θέλει ακόμη κι αν πρόκειται να του στοιχίσει στην καριέρα του, στη δουλειά του, στις σχέσεις του;
Εγώ δεν το πιστεύω. Κι αν και ακόμη πιτσιρίκος, όταν ο κύριος δημοσιογράφος τον ρωτάει αν τον ενθουσιάζει η Φόρμουλα 1, η απάντησή του είναι ξεκάθαρη: Όχι. Η απαίτησή του μάλιστα λίγο πριν μοιάζει βγαλμένη από κόμικ: "Can we go home now?"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου