ΡΕΑΛ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: ΜΙΑ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΜΑΤΙΑ.

Κούκλα η Ρεάλ χτες...

Τα πράγματα για το χτεσινό ματς είναι απλά. Κέρδισε ο καλύτερος. Όχι ο πολύ καλύτερος αλλά ο καλύτερος. (εδώ)

Τι είδαμε: Η Ρεάλ μπήκε στο ματς πολύ δυνατά. Σκόραρε από λάθος του Βαλντέζ μόλις στο 25ο δευτερόλεπτο, πίεσε ως το 15' κι έχασε μια τεράστια ευκαιρία με τον Ρονάλντο για το 2-0. Αυτό δεν ήρθε. Αντίθετα ήρθε αυτό που συνήθως εμφανίζεται στα παιχνίδια των Καταλανών. Η ηρεμία, η αυτοπεποίθηση, το δουλεμένο παιχνίδι. Η Μπάρτσα ισορρόπησε κι άρχισε σιγά-σιγά να πιέζει. Μια κάθετη μπαλιά του Μέσι, μια κόντρα και μια "φάση Πεπ" με μπαλιά στον Άλβες, σέντρα ξυράφι δικιά του και κεφαλιά του Σεσκ έληξαν το ματς. Στο μεταξύ ο Ρονάλντο είχε αστοχήσει σε κεφαλιά που θα σκόραρε κι ο Σαριέγκι κι είχε σπαταλήσει τρία φάουλ τριγύρω απ' την περιοχή. Καμιά απ' τις δυο ομάδες δεν έπαιξε καλή μπάλα. Το μέλημα ωστόσο του χτεσινού παιχνιδιού δεν ήταν αυτό. Ήταν το μήνυμα που η μια θα περνούσε στην άλλη. Εν τέλει ο ταχυδρόμος έκανε παράδοση μόνο στο Μπερναμπέου. Στην κάρτα έγραφε "Δύσκολα! Και φέτος πολύ δύσκολα..."

Ο καλύτερος: Δεν είμαι σίγουρος. Δεν ήταν ματς που θα έβγαζα με διαφορά έναν που ξεχώρισε και θα θυμόμουν. Μάλλον ο Ινιέστα. Ήρεμος, πάντα καλό ντριπλέρ, καλές πάσες, έκανε τον Κοεντράο και τον Λας να μπουρδουκλώνονται μεταξύ τους. Ίσως κι ο Αλέξις. Σαΐτα και σκόρερ όταν του δόθηκε η ευκαιρία. Από απέναντι ο Κασίγιας. Μόνο αυτός. Λίγο ο Μπενζεμά και λίγο ο Κακά όταν μπήκε.

Ο χειρότερος: Ρονάλντο θα πουν όλοι. Ναι γιατί εκεί στηρίζεται ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού της Ρεάλ. Και γιατί η κακή ψυχολογία του ηγέτη παρασέρνει όλη την ομάδα. Από κοντά μαζί του ο Ντι Μαρία (ας ξεκινάει βασικός με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ, όχι στα δύσκολα), ο Οζίλ, ο Ντιαρά, ο Μαρσέλο, ο Κοεντράο, ο Ράμος... Από απέναντι ο Βαλντέζ. Ανέκδοτο και πάλι.

Ο ντεφορμέ: ΜΟΥΡΙΝΙΟ. Ο ίδιος παρουσιάστηκε χειρότερος απ' τη βασίλισσα. Αυτήν που πρόλαβε σε ένα χρόνο και αναμόρφωσε (μην ξεγελιόμαστε απ' τα χτεσινά, παίζει απίστευτο ποδόσφαιρο φέτος η Ρεάλ), την παρέταξε χτες γυμνή και απροστάτευτη. Μέσα ο Κοεντράο, έξω ο Αρμπελόα. Αποτέλεσμα; Πάρτυ από εκεί ο Ινιέστα με τον Αλέξις. Μέσα ο Ντιαρά, έξω ο Κεντίρα. Αυτό; Με ποια λογική; Πότε έπαιξε καλά ο Ντιαρά και θα το έκανε και χτες; Ήμαρτον, ούτε ο Νιόπλιας τέτοιες επιλογές. Μέσα ο Ντι Μαρία, έξω ο Ιγκουαΐν. Εντάξει αυτό το συνηθίζει και το παινεύεται μάλιστα. Όλοι έχουν τα κολλήματά τους. Το δικό του είναι ο κακομούτσουνος Αργεντίνος.

Οι κύριοι: Κασίγιας και Γκουαρντιόλα. Ο πρώτος αναγνώρισε την ανωτερότητα της Μπαρτσελόνα, προστάτευσε τον κακό Ρονάλντο, ζήτησε αυτοκριτική και προσπάθεια να ξανακάνουν χαρούμενο τον πληγωμένο κόσμο του Μπερναμπέου. Ο δεύτερος συνεχάρη τους παίχτες του, είπε ότι τρόμαξε στο 1-0 ότι το ματς θα ξέφευγε, ζήτησε προσγείωση γιατί η πολύ καλή φετινή Ρεάλ παραμένει στην κορυφή με ένα παιχνίδι λιγότερο και σίγουρα δε θα καταρρεύσει από μια ήττα.

ΥΓ1. Ψηφίστε στο πλάι το καλύτερο γκολ του 2011! Ποιος σκόραρε την ομορφιά της χρονιάς που πέρασε; Ποιος άλλος αν όχι εγώ;

ΥΓ. Σήμερα κλείνει μια τραγική στοιχηματική βδομάδα στις προτάσεις μου. Τι να πώ; Και η γκίνια στο παιχνίδι είναι. Και το ντεφορμάρισμα. Και οι κακές επιλογές.