Στα χρυσορυχεία της Τσεχίας οι συνθήκες εργασίας παραμένουν σκληρές. Άνθρωποι νέοι δουλεύουν εκεί ασταμάτητα απ' την πρώτη μέρα που προσλαμβάνονται ως την τελευταία τους. Σε βάθος περίπου 100 μέτρων χτυπάνε τα σφυριά και τα γκασμαδόφτυαρα, κοσκινίζουν τόνους χώματος, χάνουν τα μάτια τους, τα μυαλά τους, τη ζωή τους για έναν τόσο δα κόκκο λαμπυριστό που αξίζει αρκετά ευρώ και πλουτίζει κάποιον απρόσωπο φονιά-εργοδότη.
Η εταιρεία που είναι υπέθυνη, μέσα στα πλαίσια μιας λιτότητας και περικοπών των εξόδων εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, ανακοίνωσε στους υπαλλήλους της ότι τα ασανσέρ έχουν τεράστια κατανάλωση ρεύματος, γι' αυτό θα χρησιμοποιούνται μόνο για την άνοδο των χρυσορύχων, όχι για την κάθοδό τους. Όλοι τους ρώτησαν τότε πώς θα κατεβαίνουν. Όταν έμαθαν την απάντηση οι περισσότεροι παραιτήθηκαν. Έγιναν νέες προσλήψεις απελπισμένων άνεργων νέων, πρόθυμων να δουλέψουν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Πολλοί απ' αυτούς πλέον δηλώνουν ότι το διασκεδάζουν. Ότι ουσιαστικά αυτό το bangee jumping στο σκοτεινό κενό είναι μία απ' τις λίγες απολαύσεις της ζωής τους...
ΥΓ. Και βέβαια δεν ισχύει τίποτα απ' τα παραπάνω. Σε κάποιο εγκατελλειμένο χρυσορυχείο της Τσεχίας καμιά δεκαριά παλαβοί και vivere pericolosamente νέοι, βουτάνε για την απόλαυσή τους στο απόλυτο σκοτάδι κι από ύψος περίπου 100 μέτρων!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου