Το αυτογκόλ είναι μεγάλη υπόθεση. Θέλει μεράκι, επιμονή, ταλέντο στη γκάφα. Το αυτογκόλ δεν είναι η δικαίωση της επιθετικής ενέργειας, του προγραμματισμένου παιχνιδιού, της δουλεμένης φάσης. Είναι απλά η δικαίωση του παιχνιδιού. Όσους αυτοματισμούς κι αν ετοιμάσει ο Γκουαρντιόλα, όσα συστήματα κι αν εφεύρει ο Μουρίνιο, όσους πιτσιρίκους κι αν γαλουχήσει με τα μυστικά του ποδοσφαίρου ο Βενγκέρ, ένα αυτογκόλ είναι ικανό να φέρει αμηχανία ακόμη και στην ίδια τη δερμάτινη θεά. Είναι ικανό να αμφισβητήσει το λόγο που τρέχουν οι 22, που παρακολουθούν τα εκατομμύρια.
Τα τρία μάλλον πιο ιδιαίτερα της χρονιάς που φεύγει είναι αυτά που σας δείχνω στα βιντεάκια. Το πρώτο είναι του Carl Jenkinson της Άρσεναλ σε ένα φιλικό το καλοκαίρι με την Κολωνία όπου σκόραρε σχεδόν απ' το κέντρο. Το δεύτερο είναι το Ίνιγο Μαρτίνεζ, του Ισπανού απ' την ομάδα Ελπίδων της χώρας του στο ματς με την αντίστοιχη της Γεωργίας, όταν και σκόραρε με τακουνάκι απ' τα 40 μέτρα (εδώ όταν το παρουσίασα στο aspasta). Και το τρίτο βέβαια είναι του Festus Baise της Sun Hei που λέγαμε προχτές (εδώ). Και τα τρία είναι άξια για το βραβείο. Και οι τρεις ποδοσφαιριστές θα τα έχουν σαν highlight καριέρας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου