Ο Ηρακλής βρήκε ΑΦΜ. Πήρε αυτό των Ποντίων Κατερίνης που βρίσκονται στη Φούτμπολ Λιγκ 2 και ξεκινάει την προσπάθειά του για άνοδο κατηγοριών. Βέβαια, ίσως έτσι τα οικονομικά του να είναι πάλι καθαρά (ώσπου τα κοράκια να ξαναπέσουν πάνω του και σε μια 10ετία να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο που βρέθηκε πέρυσι), ωστόσο ο δρόμος προς την κορυφή μόνο εύκολος δε θα είναι. Οι Πόντιοι βρίσκονται τρίτοι απ' το τέλος της βαθμολογίας με 5 βαθμούς σε 5 αγώνες και δέκα ολόκληρους μακριά απ' τον πρώτο. Το υλικό των γαλάζιων που θα ενωθεί με αυτό των Κατερινιωτών δεν είναι και το καλύτερο για να θεωρηθεί δεδομένη η ώθηση προς τα πάνω. Μακάρι πάντως, γιατί είναι εντελώς ξενέρωτη η Σούπερ λιγκ χωρίς τη γκρίνια των Θεσσαλονικέων. Για να μην πω και χωρίς την καλή τους ομάδα και πέσουν να με φαν Παοκτζήδες και Αρειανοί που θεωρούν ότι (τρομάρα τους) έχουν τα πρωτεία στο καλό ποδόσφαιρο της πόλης τους.
Στο πάνω βιντεάκι βλέπουμε μια απ' τις κορυφαίες εμφανίσεις στην ιστορία του συλλόγου. Είναι το 1979 και ο Ηρακλής των Χατζηπαναγή-Παπαϊωάννου υποδέχτηκε τον Παναθηναϊκό. Σε έναν βαρύ αγωνιστικό χώρο που οι πράσινοι δυσκολεύονταν ακόμη και να σταθούν όρθιοι (εκτός απ' τον Κωσταντίνου στο τέρμα που τα έφαγε ολα όρθιος!) ο Βάσια χόρευε. Σκόραρε μόλις στο 1ο λεπτό του αγώνα, έδινε ασίστ και ζάλιζε κατ' επανάληψη τους αντιπάλους του. Το 5-0 του Παπαϊωάννου είναι απ' αυτά που διαλέγεις για σποτάκια στα καλύτερα της ιστορίας των ελληνικών γηπέδων! Η νίκη αυτή έβγαλε από πάνω τους και το βαρύ 0-5 του 1966 απ' τη μεγάλη ομάδα του τριφυλλιού με τα γκολ τότε των Σακελλαρίδη (2), Καμάρα, Δομάζου, Παπαεμμανουήλ!
Στο κάτω βίντεο απλά θυμίζω μία απ' τις καλύτερες ομάδες που παρουσίασε κάποιος προπονητής στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τον Ηρακλή του Σάββα Κωφίδη της σεζόν 2005-2006, όταν φίλαθλοι όλων των ομάδων στήνονταν στην τηλεόραση για να απολαύσουν τα ματς του γηραιού. Επαλέ και Λαγός ήταν δύο απ' τους πρωταγωνιστές εκείνης της χρονιάς!
2 σχόλια:
Το 2005 έπαιρνα το κασκολ και έφευγα από την Κοζάνη για να δω τον Ηρακλή. Κάθε αγώνας ήταν μια γιορτή. Η ομάδα πετούσε. Ο κωφίδης είχε "επιβάλει" στα μεγάφωνα να παίζουν μόνο ροκ κομμάτια. Έτσι ήτανκαι η ομάδα .. ροκ.
Στην κερκίδα κάναμε πλάκα με οτιδήποτε. Ακόμη και με τον απαράδεκτο επιθετικό που είχαμε τότε τον Esteban José Herrera αν θυμάσαι. Οι ευκαιρίες για γκολ και τα τετ α τετ που είχε ήταν άπειρα. Τα γκολ του όμως ελάχιστα. Έτσι μετά από κάθε χαμένη ευκαιρία ακουγόταν το σύνθημα Herrera Herrera βάλε ένα γκολ να γίνει εδώ Λα Μπομπονέρα.... Πλάκα κάναμε με τους παίκτες ακόμη κι αν αυτοί έχαναν τα άχαστα....
Το πρόβλημα όμως ήταν ότι πρόεδρος ήταν τότε ο Σπανουδάκης .Ένας άνθρωπος που έβγαλε πολλά χρήματα από τον Ηρακλή χωρίς να επενδύσει ούτε ένα ευρώ. Είναι γνωστή στους Ηρακληδεις η ιστορία της αγοράς δύο Αλβανών παικτών (που δεν έπαιξαν ποτέ στην ομάδα) στην τιμή των 3,000,000 ευρώ. Αυτός ήταν και ο λόγος που για να αποχωρήει από την ομάδα απάιτησε γραπτή δέσμευση ότι δεν θα τον κυνηγήσει νομικά κανείς.
Έτσι η ομάδα μετά την έξοδό της στην Ευρώπη και μετά τον αποκλεισμό σοκ από την Βίσλα μέσα στο Καυτατζόγλειο δεν μπόρεσε να ξανασηκώσει κεφάλι...
Αυτά τα λίγα για τον Ηρακλή.
Εκείνη ο ομάδα ήταν απόλαυση.. Δεν είμαι Ηρακλής και δεν είμαι λάτρης του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά εκείνη την ομάδα τη χαιρόμουν σε κάθε αγώνα.... Κι ο Κωφίδης, ό,τι καλύτερο πέρασε απ' τον γαλάζιο πάγκο εδώ και κάνα-δυο δεκαετίες. Χρόνο χρειαζόταν και μια σοβαρή διοίκηση για να τον έχει μόνιμα στις θέσεις της Ευρώπης. Και το σημαντικότερο: με καλό ποδόσφαιρο..
Δημοσίευση σχολίου