Η κακοκαιρία κι ο χιονιάς άσπρισαν σ' όλη τη νοτιοανατολική Ευρώπη τον τόπο. Ακόμη και τα σλάλομ, εγώ ένας δεινός σκιέρ-πρόβατο τα κάνω με αρκετή δυσκολία. Από καναπέ, σε τραπέζι κι από εκεί σε κουζίνα με το κονιάκ στο χέρι μου φαίνεται βουνό -με τη χιονοστιβάδα δώρο. Φανταστείτε λοιπόν πώς είναι να παίζεις μπάλα με τέτοιο καιρό.
Κι εξηγήστε μου τώρα έναν λόγο που ο διαιτητής του Λιβόρνο-Βαρέζε θέλησε να γίνει αυτός ο αγώνας. Κι όχι μόνο αυτό αλλά το έκανε και με άσπρη μπάλα. Ήταν σαν να έπαιζαν κλωτσώντας αόρατο τρελομπαλάκι. Τα γκολ έμπαιναν μόνο κατά φαντασίαν κι ο λόγος που κάποιος το καταλάβαινε ήταν γιατί κάποιοι μες στα καλά καθούμενα ξεκινούσαν να πανηγυρίζουν. Για του λόγου το αληθές παραπάνω είναι το ένα απ' τα τρία γκολ των φιλοξενούμενων που έξυπνα-έξυπνα πανηγύρισαν περισσότερες φορές απ' τους χαζο-γηπεδούχους και τους χρεώθηκε η νίκη με 3-1!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου