Η ΧΤΕΣΙΝΗ ΜΟΥ ΤΡΑΓΩΔΙΑ!!!

Νιώθοντας αρκετά τυχερός είπα να πέσω και με αλεξίπτωτο...

Χαιρετώ. Μπήκε ο Μάρτης αν και η άνοιξη αντιστέκεται ακόμη. Ο Φλεβάρης αν και σαν σύνολο στοιχηματικών επιλογών κρίνεται θετικός, μου χάρισε στιγμές απίστευτης γκίνιας και κακοδαιμονίας. Κι επειδή σε κάθε ιστορία υπάρχει μια κορύφωση, η δικιά μου ήρθε τις δυο τελευταίες μέρες του. Τι εννοώ;

28 Φλεβάρη φτιάχνω ένα δελτίο σε εταιρεία του διαδικτύου με πέντε ματς. Ποντάρισμα 25 ευρώ , επιστροφή χρημάτων σε περίπτωση απόλυτης επαλήθευσης 485! Γύρω στις 12 το βράδυ λήγει και το τελευταίο και είμαι χαρούμενος γιατί επιβεβαιώθηκαν όλες μου οι επιλογές. Θα πλήρωνα νοίκι και όλους τους λογαριασμούς! Λίγο πριν αρχίσω να κερνάω μπύρες λέω να μπω για να δω ακριβώς πόσα χρήματα παίρνω. Όνομα Χρήστη, κωδικός, enter... τζιιιιιζ! Μηδέν ευρώ ο λογαριασμός!!!!!! Μήπως δεν μπήκαν ακόμη; Μπαίνω στο δελτίο και... τζιιιιιιζ (νούμερο 2)! Το σημείο ενός ματς το διάλεξα λάθος. Αντί για 2 στο ημίχρονο έβαλα Χι!!!..... Το σαγόνι μου ξεκίνησε να στραβώνει, το αριστερό μου χέρι μούδιασε κι ένας κύριος με μαύρη μπέρτα μου έγνεφε με το χέρι έξω απ' το τζάμι! Πάνω στον πανικό μου βρήκα το καθαρό μυαλό και του ζήτησα μια μέρα διορία για να διορθώσω τη μαλακία μου. Καλοκάγαθος και έχοντας όλο το χρόνο του κόσμου μπροστά του, μου την έδωσε!

29 Φλεβάρη βλέπω τα μπασκετάκια και παρ' ότι με χειρότερες αποδόσεις ο ΟΠΑΠ τους δίνει καλύτερα χάντικαπ. Πήγαίνω λοιπόν στο πρακτορείο του γνωστού μου και φτιάχνω ένα δελτιάκι με τρεις αγώνες και 100 πολλαπλασιαστή. 2 ώρες αργότερα το δελτίο επαληθεύεται. Βάζω το χέρι στην τσέπη για να το πιάσω και... παίρνω το χρώμα της ώχρας! Το δελτίο δεν είναι εκεί. Το άφησα πάνω στον πάγκο του πρακτορείου μαζί με το κουπόνι. Φεύγω αλά Road Runner για το προποτζίδικο. Μπαίνω, στον πάγκο δεν υπάρχει τίποτα, ο πράκτορας μου λέει αυτός δεν τα πέταξε αλλά καθόταν πολύ ώρα εκεί ο "προπονητής" με το φίλο του, ίσως τα πέταξαν στον κάδο. Βουτιά εγώ σε όλους του κάδους του πρακτορείου! Κίνο, κίνο, κίνο, αποτσίγαρα, καφέδες και... το κόλον της Κιμ Καρντάσιαν αλλά τα δελτία μου πουθενά!!! "Μήπως μπορούμε να το βρούμε απ' την τερματική μηχανή;".... Όχι λέει ο πράκτορας, μόνο τα δέκα τελευταία μπορώ να δώ!!.... Το σαγόνι φτάνει στο στράβωμα αυτό του Σταλόνε, το χέρι πλέον δεν κινείται, το πόδι σέρνεται, ο μαυροντυμένος είναι εκεί και... απαξιεί να με πάρει με την ατάκα "τόσο μαλάκες εγώ δεν τους θέλω μαζί μου"......

Η συνέχεια γνωστή: Άλλαξε η μέρα, ήρθε ο Μάρτης, στην ατμόσφαιρα βρίσκονται περίπου 35.000 κατάρες και βρισιές μου, ο "προπονητής" μάλλον έχει πεθάνει ήδη ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως και η ζωή συνεχίζεται... Για πόσο ακόμη;