Πες πως βλέπετε μια ταινία, δεν είναι και πολύ της ποιότητας και της κουλτούρας. Ας πούμε Κιάνου Ριβς και κάτι με το "έγκλημα του Χάρυ"... Τη βλέπετε χαλαρά και λάιτ και εσύ μιλάς και σχολιάζεις και γελάτε αλλά... δεν πιάνετε κι όλες τις ατάκες. Και τότε σου λέει "σταμάτα λίγο τη λογοδιάρροια να δούμε την ταινία, στο τέλος δε θα καταλαβαίνουμε τι γίνεται"! Κι εσύ ακούς, σοβαρέβεσαι, σταματάς κι αφοσιώνεσαι στους... έρωτες και τα εγκλήματα του Χάρυ. Και 3 λεπτά μετά την ακούς δίπλα σου να ροχαλίζει!!!! Ε, τότε τι κάνεις; Όχι πές μου. Δεν την ξυπνάς, της πατάς δυο ενέσεις καφεΐνης, τη δένεις όρθια σε μια κολώνα και της βάζεις τον Νέυμαρ και τον Γκάνσο να τραγουδάνε καραόκε για ένα δωδεκάωρο σερί; Πες μου αλήθεια δεν το κάνεις; Κι αν το κάνεις, βρες μου έναν που θα σε κατηγορήσει!!!
1 σχόλιο:
Γκρρρ....
Δημοσίευση σχολίου