Όλοι ήμασταν εν τέλει έτοιμοι για... λίγο ποδόσφαιρο χτες βράδυ. Μόνο που οι δυο ομάδες μας φύλαγαν κάτι παραπάνω. Με ένα συγκλονιστικό τελευταίο δεκάλεπτο, με μεγάλη πίεση απ' την Μπάγερν χωρίς ωστόσο την τεράστια -άχαστη- ευκαιρία στην κανονική διάρκεια του αγώνα, με τον Ντρογμπά να κρατάει 2-3 αντιπάλους του πίσω μόνο και μόνο γιατί υπήρχε, με συγκλονιστικό Πετρ Τσεχ για ακόμη μια φορά!
Και μετά ήρθαν τα πέναλτι. Και εκεί ο Μάτα το είχε χάσει πριν το χτυπήσει. Εκεί ο Νόιερ έκανε και τους τελευταίους ανθρώπους σε αυτόν τον πλανήτη που μπορεί να έλεγαν "έλα μωρέ, μην τον βλέπεις έτσι, ίσως και να είναι συμπαθητικός τύπος" να βγάλουν τα άντερά τους βλέποντας τη μούρη του τη στιγμή που ευστόχησε στη δικιά του εκτέλεση, εκεί ο Όλιτς με το κόμπλεξ του αναπληρωματικού το έχασε για την πλάκα, εκεί ο Ντρογκμπά επιβεβαίωσε ότι είναι, πέρα από ένας απ' του καλύτερους -ίσως ο καλύτερος- φορ της τελευταίας 15ετίας, και ο τεράστιος και αναμφισβήτητος ηγέτης των μπλε του Λονδίνου!
Η Τσέλσι πρωταθλήτρια Ευρώπης, η Μπάγερν κλάμα και κηδεία εντός έδρας, η Τότεναμ εκτός Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ντι Ματτέο πρώτος μάγκας της πιάτσας για τη σεζόν που πέρασε, ο Ντιντιέ έδειξε τι σημαίνει να είσαι κορυφαίος, ο Τσεχ έβαλε το όνομά του δίπλα στην ταμπελίτσα με τον τίτλο "καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο", ο Χάινκες μπορεί να πάει στο μανάβικό του και να αποσυρθεί απ' τους πάγκους, η βραδιά με τα πανηγύρια και τις αγκαλιές όλων στο τέλος, με τους οπαδούς που δεν αποχώρησαν αλλά έμειναν και χειροκρότησαν, που δεν εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο αλλά χάρηκαν απ' τη θέση τους και μας έκαναν να σκεφτούμε τι σκατά είναι αυτό που παρακολουθούμε στην Ελλάδα! Αυτές ήταν οι στιγμές της χτεσινής βραδιάς για 'μένα. Αυτά κρατάω και πορεύομαι προς το Euro το οποίο θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μας από εδώ και πέρα...
ΥΓ. Οι τελικοί του μπάσκετ θα γίνουν με κόσμο. Με κάφρους εννοώ. Με αλήτες λέω. Για γομάρια μιλάω. Σε αγκαγκούγκα ανθρωπάρια αναφέρομαι.... Άλλο ένα μπράβο στην αθλητική ηγεσία. Της αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου