Ο ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΟΛΚΗΣ ΣΙΜΑΟ ΣΑΜΠΡΟΖΑ

Υγ1. Ο Σιμάο αφιερώνει εξαιρετικά στον Ντιέγκο Φορλάν ευελπιστώντας την Τρίτη το βράδυ να δει και το πρόσωπο του αγαπημένου του!

Υγ2. Διαφωνώ σε κάθε λέξη του Μπουμ-μπουμ στην ανάλυσή του για τον Παναθηναϊκό. Έχουμε μπροστά μας όμως χρόνο να γράψουμε για το τι μάζεψε ο Κώστας Αντωνίου, κυρίως τι δε μάζεψε, για τον δωδεκάχρονο Τεν Κάτε (όχι δε θέλω δεξί μπακ, δε θέλω δεξί μπακ, δε θέλω δεξί μπακ) και για τη λογική του να πατήσω την Ατλέτικο (την κάθε Ατλέτικο) σώνει και ντε, μπορώ δεν μπορώ. Το να πατάς στα πόδια σου, να ξέρεις ως που μπορείς να απλώσεις το χέρι σου δεν είναι μίζερη ελληνική νοοτροπία, αλλά συναίσθηση της θέσης σου και των ικανοτήτων σου. Αυτό το γνώθι σ' αυτόν έχει κάνει την πορεία του Παναθηναϊκού στους 4, την Πόρτο τροπαιούχο στο champions league, την Εθνική Ελλάδας πρωταθλήτρια Ευρώπης... Κι αυτό ο Κατσουράνης φαίνεται να το έχει στο μυαλό του, ο survivor όμως όχι! Γιατί winner δεν ήταν ποτέ. Στην πλάτη των άλλων ναι, μόνος του όχι.