ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΕΙ Ο ΓΙΟΥΣΕΪΝ ΜΠΟΤΛ;

Πάει και αυτό το ρεκόρ, το ξεκοκάλισε... ταχύτερος χρόνος στα 200μ. είναι πια το 19.19... Ένα νούμερο, που μόλις πριν από μια πενταετία φάνταζε όχι απλά ακατόρθωτο αλλά θέμα για συζήτηση σχετικά με το αν θα μπορούσε να επιτευχθεί μετά από 20-30 χρόνια από τους αθλητές επόμενης γενιάς, εκείνους που θα τους κατασκευάζουν εξ ολοκλήρου τα εργοστάσια...
Και μετά ήρθε ο Μπολτ... μοιάζει για τέτοιος αθλητής; Η τα πεινή μου γνώμη είναι τσου... απλά, αυτός ο θηριώδης Τζαμαϊκανός είναι ένας άνθρωπος που από τη μέρα που γεννήθηκε τον προετοίμαζαν γι' αυτό που είναι τώρα (πως κάνουν με τους βασιλιάδες ένα πράγμα)... Από την πρώτη μέρα που είδε το χαλαρό φως του ήλιου στο νησί του, η μοίρα του είχε καθοριστεί...
Δεν ξέρω αν αυτό είναι η ανθρώπινη φύση, αν έχει να κάνει με φάρμακα και αναβολικά (θα είναι πάντως πολύ μγάλη ξενερα να τον βρούνε ντοπαρισμένο) όμως ο Μπολτ θέτει τον πήχη των δικών του ορίων κάθε μέρα και λίγο ψηλότερα... και αν και δεν είναι δυνατόν εγώ, ο τεμπέλης του γραφείου και των μετακινήσεων με τη μηχανή, να ταυτιστώ μαζί του, η μονομαχία του με τον ίδιο του τον εαυτό είναι πολύ συναρπαστική και με καθηλώνει... μου θυμίζει πως έχω κι εγώ κάποιες παρόμοιες (αλλά καθόλου ίδιες...:)



ΥΓ Βρε το μαυρομάτικο το προβατάκι επέστρεψε και βγάζει και γλώσσα... να ακούσω τα επιχειρήματα (τα μια από τα ίδια δηλαδή) και να να διευκρινίσεις ποιος διάολο είναι αυτό ο Σιμάο Σαμπρόσα ο αμυντικός... γιατί εγώ μέχρι χθες τον ήξερα για χαφ της Ατλέτικο... Αν εννοείς αυτή την παικτάρα που επειδή τρέχει ο Τεν Κάτε δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτόν... λέγεται Σιμάο Μάτε Τζούνιορ (του την είπα! του την είπα!)