Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ...

Ομολογώ πως δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν του ελληνικού ποδοσφαίρου (και ουχί του έλληνα ποδοσφαιριστή)... σιχαίνομαι τη νοοτροπία που κουβαλάνε σχεδόν όλοι (πρόεδροι, προπονητές ποδοσφαιριστές και φυσικά οι οπαδοί)... Η Εθνική, μετά το 2004, έγινε μόδα... και σαν μόδα, φορέθηκε από κάθε καρυδιάς καρύδι... όμως αυτά τα καρύδια είτε ήταν κόσμος που δεν είχε σχέση με το ποδόσφαιρο (και έτσι κάποια στιγμή βαρέθηκε και ξαναγύρισε στα ριάλιτι) είτε, ακόμα χειρότερα, ήταν οπαδοί διαφόρων ομάδων που μυρίστηκαν επιτυχία και όρμηξαν στο φαγοπότι... Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, δεν είμαι δημοσιογράφος ούτε οπαδός φνατικός καμιάς ομάδας (πόσο μάλλον της εθνικής), οπότε δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για την υπόθεση που κάνω, πως οι παίκες της Εθνικής πήραν ψηλά τον αμανέ... μεγάλα συμβόλαια στις καινούργιες τους ομάδες, σταριλίκι, διαφημίσεις και εντάξει, δεν είναι κακό να εξαργυρώνεις μια επιτυχία, όμως το ποδόσφαιρο φάνηκε πια σαν υποχρέωση... Ζαγοράκης, Τσιάρτας, Νικολαΐδης, Κατεργιαννάκης, Γεωργιάδης, Βρύζας, Καψής έμοιαζαν με παλαίμαχους... πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όλοι πήραν την ποδοσφαιρική κάτω βόλτα... και φυσικά έπαψαν να έρχονται και τα αποτελέσματα... και όρμηξε αυτή η κακή σπορά που λέγεται αθλητικογράφος και ειδικός (όχι όλοι, μην τρελαινόμαστε) και άρχισαν να κάνουν τούμπες: η άμυνα για σεμινάριο έγινε βαρετό και κακό ποδόσφαιρο, ο σταθερός προπονητής με σχέδιο και αποτέλεσμα έγινε ξεμωραμένος γέρος με κολλήματα, η παρέα έγινε παίκτες που έχουν πάρει τις φανέλες σπίτια τους και δεν ανανεώνεται (η ανανέωη ήταν πάντα ο Στολτίδης και ο Ζήκος), η ομάδα που έδινε τη ψυχή της στο γήπεδο έγινε καλοπληρωμένα και κακομαθημένα παιδαρέλια... Από σήμερα θα γίνουν οι υπόλοιποες τούμπες από την ανάποδη. Υπερβολικοί σε όλα... Η δική μου γνώμη δεν άλλαξε ποτέ... Η Εθνική Ελλάδος, τη διετία 2002-2004 ήταν μια παρέα που δεν είχε τίποτα να χάσει... το διασκέδαζε και έπαιζε πάντα το 101% των δυνάμεων της... ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να παίξει άλλου είδους μπάλα γιατί η μεγαλύτερη ελπίδα μας για κάθετη πάσα (σαν τη χθεσινή) είναι 19 χρονών και μπαινοβγαίνει στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού... Η μπογιά της πέρασε την τριετία 2005-2008, φυσιολογικό για μένα ακατανόητο για κάποιους... παρόλαυτα χάσαμε στο τσακ το μουντιάλ και ξαναπροκριθήκαμε σε Euro... και αφού ολοκληρώθηκε η ανανέωση όπως την είχε στο μυαλό του ο Ρεχάγκελ, ξαναπηγαίνουμε σε μεγάλη διοργάνωση...3 στις 4 μεγάλες διοργανώσεις τα τελευταία 10 χρόνια... δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και δεν θυμόμαστε τι έχουμε να επιδείξουμε ποδοσφαιρικά σαν χώρα και καλομάθαμε ή καλύτερα... μας καλοέμαθαν... Η Εθνική έγινε πάλι μια παρέα... με έπεισε και χθες με έπεισε σε όλη τη διάρκεια των προκριματικών... την κόντραρα πολλές φορές τα χρόνια που πέρασαν (και πιθανότατα θα την κοντράρω και στο μουντιάλ) όμως χθες το χέρι μου δεν πήγαινε με τίποτα στον άσο... Απλά θα ήθελα να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη, να μην αφήσει και πάλι τα σκουλήκια να τρυπώσουν στο φαγητό της... να μην γλύψει το κοινό που στην πρώτη στραβή βρίζει και απαξιώνει (μου άρεσαν οι χθεσινές τους δηλώσεις που έβγαζαν θυμό και εγωισμό)... ας ρίξουν μια ματιά στο πρωτοσέλιδο της πράσινης και θα καταλάβουν πως σκέφτεται ο μέσος έλληνας οπαδός...