ΠΑΟ... ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ...

Γελάω μέχρι δακρύων με τα δημοσιεύματα των αθλητικών εφημερίδων... και ειδικά με τα ρεπορτάζ των ομάδων και τους αθλητικογράφους που είτε προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα είτε προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαύρο... στο παναθηναϊκό, από πέρυσι, παίζεται ένα παιχνίδι εξουσίας, που έχει για ήρωες γραφικούς μετόχους, ανεκδιήγητους δημοσιογράφους-οπαδούς, ότι να ναι παλαίμαχους... ένα απίστευτο μπάχαλο... ο κακός λύκος έφυγε (λέγε με Τεν Κάτε) αλλά τα προβατάκια συνεχίζουν να σφαγιάζονται... παραδόξος, τα πιο συνετά πράγματα γράφονται από δύο μετριοπαθή ολυμπιακούς (καρπετόπουλος, πανούτσος)...
Επειδή όμως τα δύσκολα δεν είναι για τους πολλούς, 5 πράγματα που είναι φως φανάρι στον Παναθηναϊκό:

1) Ο Τεν Κάτε ήταν υπεύθυνος για έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα που απέκτησε αυτή η ομάδα. Να προσπαθεί να σκοράρει, σε κάθε επίθεση, με κάθε τρόπο... κάποιοι το κατάλαβαν, κάποιοι δεν γούσταραν τόσα ρίσκα... το έδειξαν και ο Ολλανδός αποχώρησε... ο παναθηναϊκός είχε (και έχει) δύο νοοτροπίες μέσα στο γήπεδο.

2) Ο Νιόπλιας δεν είναι μάγος και δεν είναι έμπειρος... φαίνεται σοβαρός (αλλά και αγχωμένος) και νοιάζεται τόσο για την ομάδα που μπορεί να κάψει τη δική του καριέρα ως προπονητής... Νίκο... δεν μπορείς να τα έχεις καλά με όλους...

3) Οι μέτοχοι (όλοι μα όλοι), είναι για τα πανηγύρια (λες να φάμε καμιά μήνυση;). Ο τζίγκερ, επιτέλους δεν ασχολείται, ο Πατέρας είναι μια μικρογραφία του Κόκκαλη και ΟΧΙ αυτό δεν είναι έπαινος, Ο βγενόπουλος μπήκε, έκανε τη δουλειά του, αγόρασε την ολυμπιακή, έκανε το κομμάτι του, προστατεύθηκε από τον πράσινο τύπο (και τους οπαδούς) και τώρα προσπαθεί να την κάνει όσο πιο αναίμακτα γίνεται και ο γιαννακόπουλος παραμένει ο γραφικός πρόεδρος των πρώτων ετών στο μπάσκετ.

4) Ο παναθηναϊκός δεν έχεις αμυντικούς... κανένας δεν είναι Παπαδόπουλος Αβραάμ, Μέλμπεργκ, Μαϊστόροβιτς, Νασούτι, Ντουγκλάο, Τσιρίλο... πώς το είπα και με χλεύασε το πρόβατο; Αυτός είναι ο παναθηναϊκός... μας αρέσει;
δεν μας αρέσει;

5) Ο παναθηναϊκός έχει παίκτες... και αυτή είναι η μόνη του ελπίδα να πάρει πρωτάθλημα.. έχει το Σισέ, αλλά έχει και τον Βύντρα... έχει το Νίνη αλλά έχει και το Σιμάο... έχει τον Σαλπιγγίδη αλλά έχει και τον Καραγκούνη... δύο ειδών παίκτες... δύο νοοτροπίες... οι μεν θέλουν το πρωτάθλημα και κάνουν αυτό που μπορούν για να το πάρουν και οι άλλοι είναι πεινασμένοι για το πρωτάθλημα, αγχωμένοι για το πρωτάθλημα, έχουν εμμονή με το πρωτάθλημα και τελικά σκοντάφτουν σε αυτή τους τη ψύχωση... οι ομάδες δεν είναι έτσι...

ps το πρωτοσέλιδο της Sportday παραμονή του παιχνιδιού με την Καβάλα έλεγε... "Πρώτα η Καβάλα αλλά στο μυαλό η Ρόμα"... ξέρουμε την κατάληξη... Σήμερα: "Ρόμα αλλά το μυαλό στον ΠΑΟΚ".... μυαλό παντως γενικώς... δεν βάζουν...

βρήκα και αυτό το καταπληκτικό εξώφυλλο του Πρωταθλητή... 2 στα 2 ο άτιμος



Στοιχηματικά...

2 η Σαχτάρ... δεν επέτρεψαν στους παίκτες της ουκρανικής ομάδας μπούνε στο πολυκατάστημα του Λαφαγιέτ... σα να βλέπω αύριο τα ουκρανικά πρωτοσέλιδα...

Χ Παναθηναϊκός-Ρόμα... το μυαλό είναι στον ΠΑΟΚ...:)

1 Άγιαξ... για τον Παπασταθόπουλο ρε... Ντελ Πιέρο... είσαι παικταράς αλλά είσαι και πολύ μουνάκι...

2 Λιλ-Φενερμπαχτσέ... καλή ομάδα οι γάλλοι αλλά τους θεωρώ πολύ light όταν τα πράγματα ζορίζουν

Χ Σταντάρ-Σάλτσμπουργκ... υπό άλλες συνθήκες θα έλεγα άσο... αλλή οι της Σταντάρ δεν βλέπονται τους τελευταίους μήνες...

Χ Τβέντε-Βέρντερ... να μη σου πω και under...