El classico νο2

Γκαρίντσα για μια βραδιά

El classico μέρος δεύτερο. Και καλύτερο. Αναμφισβήτητα. Δεν το διαπραγματεύομαι. Το απαιτώ. Κι εγώ και καμιά εκατοστί εκατομμύρια άνθρωποι ακόμη. Ένα γκολ της Ρεάλ νωρίς θα ομορφύνει το ματς. Ένα γκολ του Οζίλ ή του Ράμος θα ομορφύνει την ψυχική μου υγεία και την τσέπη μου. Και μια παράκληση: Αγαπημένη μου (φτου κακά) Μπαρτσελόνα, όχι τόοοοοσες πάσες πριν αποφασίσετε να πάτε κάπου. Είναι σαν να ετοιμάζεσαι να κάνεις σεξ και για σαρανταπέντε λεπτά να χαϊδεύεις τα μπαλάκια σου. Μπορεί εσύ να το γουστάρεις, αλλά η γκόμενα θα φύγει κι ο ματάκιας θα γυρίσει το κεφάλι στα σκυλιά που πηδιούνται δίπλα.

Τι παίζουμε λοιπόν σήμερα; Τίποτα το ντέρμπι γιατί τιμές του 1.80 στον άσσο είναι η ξεφτίλα των εταιρειών. Ναι, έχει αγωνιστική αξία ο άσος, ναι η Μπαρτσελόνα είναι το σούπερ φαβορί, αλλά Μουρίνιο είναι αυτός γαμώτο. Μπορεί σε μια βραδιά να κάνει τον Πέπε Γκαρίντσα. Μήπως και δεν το 'χει ξανακάνει; Για ρωτήστε τους blaugrana για τον Νταφ και τον Πάντεφ και όλο και κάτι θα σας πουν ανάμεσα στα γαμωσταυρίδια.

Παίζουμε σε τριάδα διπλό τη Βασιλεία, over τη Γάνδη με την Άντερλεχτ, over τη Γκρασχόπερς με τη Σεν Γκάλεν. Γιατί όχι και γκολ-γκολ τη Στουρμ με την Ριντ για τους αχόρταγους της τετράδας;

ΥΓ1. Ο πατέρας μου είναι περίεργο είδος ανθρώπου. Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να πάρει το πρωτάθλημα, παίζει καλύτερα απ' τους άλλους και σφαγιάζεται. Δε νομίζω μπαμπά..

ΥΓ2. Αν είναι να γίνει σούπερ ματς σήμερα γιατί να μην ρίξω δυο σκορ του 2-3 και 3-2;