 |
| Σύναξη Ελλήνων δημοσιογράφων (Γκωνικών) αμέσως μετά το χτεσινό ματς. |
Καλημέρα. Αναρωτιέμαι πού ήταν προ δεκαετίας όλοι αυτοί οι όψιμοι λάτρεις των blaugrana; Υποστήριζαν Μάντσεστερ, Μίλαν, Μπάγερν; Χτίζουν τις αθλητικές προτιμήσεις τους πάνω στα αντι-Ρεαλ αισθήματά τους; Δε λέω, καλό είναι και αυτό. Δείχνει το μεγαλείο των μαδριλένων.
Ο Μουρίνιο για ένα ακόμη ματς έδωσε σεμινάριο προπονητικής. Έριχνε τη μια μπούφλα μετά την άλλη στο πρώτο ημίχρονο στους καλλιτέχνες του Πεπ, φάνηκε να παραδίδει πνεύμα απ' το 65' ως το 90' και εξαφάνισε απ' το γήπεδο του Καταλανούς στην παράταση. Όταν η Ρεάλ κουράστηκε, όταν η Μπάρτσα έπαιξε γρήγορα και έξω απ' την περιοχή της Ρεαλ (και όχι στο κέντρο και χίλιες πάσες εκεί πίσω), όταν είδαμε πραγματικά όμορφο ποδόσφαιρο τότε εμφανίστηκε ο Ίκερ. Ο καλύτερος ευρωπαίος τερματοφύλακας απ' το Σμάιχελ κι έπειτα. Ο άνθρωπος που το 1,80 του στην εκτίναξη το διπλασιάζει. Είχε ευκαιρίες να κερδίσει η Μπαρτσελόνα; Sorry θυμωμένε Τσάβι, παίζει μπάλα όμως κι ο τερματοφύλακας!
Κι επειδή πριν το ματς οι δημοσιογραφίσκοι του υπονόμου έκαναν εικόνισμα τις δηλώσεις του Ντι Στέφανο ενάντια στο Μουρίνιο, να παρατηρήσω. Τεράστιος ποδοσφαιριστής το "ξανθό βέλος". Στην εποχή του. Έπαιξε μπάλα πριν από 60 χρόνια. Πόση σημασία δίνετε στις δηλώσεις του... Ρωσίδη για παράδειγμα; Στις δηλώσεις του για θέματα σύγχρονου ποδοσφαίρου; Τακτικής;
Μονό αποδεκτό: Σταντάρ Λιέγης άσος ημίχρονο, άσος τελικό.
Τετράδα με ζητούμενα 3,4: Μπόχουμ διπλό, Γκεντζλερμπιρλιγκί άσος, Χάκεν άσος, Αννόβερο διπλό.
Καλά σημεία είναι και το over στο Ίπσουιτς-Νόργουιτς και το under στο ΑΙΚ-Γκέτεμποργκ.
ΥΓ1. Εξαιρετική η περιγραφή των Πρίντεζη-Βλάχου απ' το Μεστάγια. Καιρό είχα να απολαύσω και ήχο σε τέτοια ματς.
ΥΓ2. Δεν αλλάζει κάτι για το Τσάμπιονς Λιγκ. Πάλι η Μπάρτσα έχει το πλεονέκτημα. Είναι καλύτερη ομάδα, πιο πολύ καιρό δουλεμένη. Πάλι να το κλέψει θα προσπαθήσει η Ρεαλ. Χωρίς τον Καρβάλιο όμως στην άμυνα είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο.
ΥΓ3. Χέσε μας ρε Πικέ, αξιοθρήνητε τύπε. Όλη τη βδομάδα μας ζάλισες τα ούμπαλα με δηλώσεις του τύπου "Δε θα τραγουδήσω τον εθνικό ύμνο της Ισπανίας αλλά τον Καταλανικό, δε θα δώσω το χέρι στο βασιλιά... κτλ" και μετά το ματς με χαμόγελο ως τα αυτιά (της Σακίρα) αγκάλιασες βασιλιά και βασίλισσα! Αν δεν έχεις το ανάστημα μην προσπαθείς να κοιτάξεις πάνω απ' το φράχτη. Βλάκα.
3 σχόλια:
Όταν ένας προπονητής αφήνει την ομάδα να παραδώσει πνεύμα απ'το 65-90 και δεν τρώει γκολ λόγω τύχης, λέγεται απλά κωλόφαρδος άνθρωπος. Το γέλιο θα πέσει στο Τσ.Λ. όπως τον είδα το Λίο μετά τη λήξη. Θα το φυσάει και δε θα κρυώνει η λουκρετοπαρέα των δύο πιο σιχαμένων ατόμων που γέννησε ποτέ η συμπαθέστατη κατά τ'άλλα Πορτογαλία.
ξέρεις πόσο αγαπάω την Barcelona και πόσο αντιπαθώ τη Ρεάλ... αλλά για τον Μουρίνιο καλό θα είναι κάποια στιγμή να το βουλώσουν οι επικριτές του. Διδάσκει στρατηγική κάθε μέρα κι όχι απλά σε κάθε αγώνα. Δεν ξέρω αν ποτέ θα φτιάξει μια ομάδα σαν την Barcelona (Και δεν ξέρω αν αυτό έχει καμιά αξία) αλλά σίγουρα θα φτιάξει μία ακόμα ομάδα του Μουρίνιο. Υπάρχει ένας προπονητής, εκτός από τον Σούλη Παπαδόπουλο, που μπορεί να το περηφανευτεί αυτό;
Και φιλαράκι χέσε μας με τα κόμπλεξ σου. Κι εγώ αν πηδούσα τη Σακίρα θα φιλούσα και τον γυμνό κώλο του Πάγκαλου...
Μπ. Μπ.
Χαμογελάω. Δηλώσεις του τύπου "Δε σας κερδίσαμε σήμερα αλλά θα δείτε την άλλη φορά" μου θυμίζουν τόσο πολύ τον Δρακουμέλ και τις αποτυχημένες προσπάθειές του να βρει το στρουμφοχωριό...
Μπουμ-μπουμ, αν εξαιρέσω την τελευταία σου πρόταση και το ότι είσαι υποστηρικτής... αυτών, συμφώνω σε ό,λα.
Δημοσίευση σχολίου