Πόσες φορές δεν έχω γράψει για τους καραγκιόζηδες των γηπέδων; Πόσο μισώ τους Καργκούνηδες, τους Γιαννακόπουλους, τους Γ.Χ. Γεωργιάδηδες, τους Καραπιάληδες και τους Αναστόπουλους που είναι οι πρώτοι που επηρεάζονται απ' το φαινόμενο της πεταλούδας! Τινάζει τα χαλιά της μια κυρία στη Γη του Πυρός; Ο άνεμος δημιουργεί ειδικό και στοχευμένο ρεύμα προς αυτούς και τους γκρεμίζει (συνήθως εντός της αντιπάλου μεγάλης περιοχής!). Και χωρίς αισχύνη μάλιστα ζητούν και τιμωρία του αντιπάλου τους. Και αγχώνομαι γιατί ο ποδοσφαιριστής Νίνης μου αρέσει. Και φοβάμαι γιατί τον βλέπω με τη νοοτροπία που αναπτύσσει να παίρνει άμεσα τη σκυτάλη των προαναφερθέντων...
Κανείς ωστόσο από όλους αυτούς δεν έφτασε ποτέ στο επίπεδο του αρχηγού της Τβέντε Πίτερ Βίσχερχοφ. Ποτέ δεν πλησίασε τον επαγγελματισμό του. Ο άνθρωπος είναι καθηγητής της τούμπας. Το αγόρι το Ολλανδό είναι ανεκδιήγητος καραγκιόζης. Είναι για γιαούρτια και ντομάτες μαζί. Αυτό που έκανε στο ματς με τον Άγιαξ είναι για κλείσιμό του σε άσυλο ανιάτων βουτηχτών!... Τι να πω εγώ; Τον έκραξαν όλοι οι ξένοι (π.χ. repubblica, DailyMail ), τον κράζουμε κι εμείς (contra) αλλά νομίζω πως το αφτάκι του Μινωτή ουδώλως ιδρώνει. Μόλις βρει την ευκαιρία του θα το ξανακάνει! Τελικός του στόχος πάντα η Επίδαυρος. Γιατί να μπορεί ο Κέβιν Σπέισυ κι όχι ο Πίτερ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου