Ο χρόνος είχε αρχίσει να περνάει απ' την εποχή που στόλιζε τα δικά μας γήπεδα. Ο χρόνος της νεότητάς του εννοώ. Γιατί το ταλέντο που του έδωσε απλόχερα ο Θεός θα το έχει ώσπου το αλτσχάιμερ να χτυπήσει την πόρτα του και να αρχίσει να μη θυμάται πότε τον πείραξε η μπάλα και πρέπει να αρχίσει να την κλωτσάει.
Ο Ρίμπο είναι πατημένα 39 πλέον κι όμως ακόμη καθορίζει αγώνες σε υψηλό επίπεδο. Το ματς είναι της Σάο Πάολο (ομάδας του) με τη Φιγκεϊρένσε. Ο ίδιος μένει μόνος απέναντι στον αντίπαλο γκολκίπερ. Αρκεί ένα σπάσιμο της μέσης, μια προσποίηση, ένα σκάψιμο της μπάλας και ένα γκολ που αφήνει τη γλύκα μελομένου αμύγδαλου στο στόμα... Το ματς κερδήθηκε 2-1 και όλη η Βραζιλία χειροροτεί έναν μεγάλο που οδεύει στο τέλος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου