Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΡΕΑΛ!

Χρόνια σας πολλά κύριε Μουρίνιο...

Σ' ευχαριστώ Ρεάλ. Γιατί δυο χρόνια τώρα δεν μπορείς να σταθείς ως ίση προς ίση απέναντι στην καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. Xτες όμως το κατάφερες! Σε ευχαριστώ Ρεάλ. Γιατί καμιά άλλη ομάδα σε αυτό το διάστημα δεν κράτησε την Μπαρτσελόνα χωρίς ούτε μια καθαρή ευκαιρία, παρά μόνο τα σουτ στα οποία σκόραρε. Χτες όμως το κατάφερες. Σ' ευχαριστώ Ρεάλ, γιατί πάντα οι blaugrana μοιάζουν περισσότεροι στο γήπεδο, βγαίνουν πρώτοι στις φάσεις κι όλοι οι αντίπαλοί τους είναι σαν να παίζουν με αριθμητικό μειονέκτημα. Χτες όμως εσύ το αντέστρεψες. Σ' ευχαριστώ Ρεάλ, γιατί ο φόβος είχε να εμφανιστεί στα μάτια του Πεπ ή των οπαδών της Μπάρτσα μέσα στο Καμπ Νου από εκείνο το ματς με την Ίντερ. Χτες όμως εξαιτίας σου επέστρεψε. Σ' ευχαριστώ Ρεάλ, γιατί κανείς ποτέ δεν τόλμησε στην έδρα των Καταλανών να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής, να επιτίθεται κατά κύματα και να έχει τρομακτική υπεροχή στα σουτ στην εστία, στα σουτ εκτός εστίας, στις σέντρες στην περιοχή. Χτες όμως εσύ το έκανες. Σ' ευχαριστώ Ρεάλ, γιατί μετά από κάθε κλάσικο ένιωθα ταπεινωμένος κι έψαχνα δικαιολογίες στη διαιτησία και την τύχη. Χτες όμως, με απέναντι διαιτησία, με γυρισμένη πλάτη η τύχη, εσύ μου έδωσες ένα λόγο να μην ασχοληθώ καθόλου με αυτά. Σ' ευχαριστώ Ρεάλ, γιατί αν δεν έδειχνες αυτό το μεγαλείο χτες, θα έχανα την πίστη μου στη συνέχεια, στις μονάδες σου, στον προπονητή σου. Χτες όμως μου έδειξες το αληθινό της θρησκείας σου. Σ' ευχαριστώ Ρεάλ, γιατί αποκλείστηκες μεν, δεν το έκανες όμως με κάτω τα χέρια και την ουρά στα σκέλια. Χτες πάλεψες μέχρι θανάτου όπως είχε υποσχεθεί ο τερματοφύλακάς σου κι έχασες από έναν αντίπαλο άξιο να συνεχίσει και να κατακτήσει αυτό που θα έκανες κι εσύ αν προκρινόσουν. Σ' ευχαριστώ Ρεάλ, γιατί εν τέλει χτες είδαμε ένα απ' τα πιο συναρπαστικά ματς της πρόσφατης ιστορίας του ποδοσφαίρου. Κι εσύ συντέλεσες σ' αυτό τα μέγιστα.