ΤΑ ΒΡΕΓΜΕΝΑ ΞΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΕΛΟ!

Ο Φάμπιο Καπέλο απομακρύνεται απ' το νησί με τις ευχές των Άγγλων να τον ακολουθούν!

Την καλημέρα μου. Αν έχεις μπουγατσατζίδικο, όταν σου τελειώσουν οι φρέσκες μπουγάτσες θα δώσεις κάποιες που σου έμειναν πριν 2 βδομάδες για να εξυπηρετήσεις τον πελάτη; Αν έχεις πατσατζίδικο και δε βρήκες στομαχάκια κι αντεράκια από εκεί που συνήθως αγοράζεις, θα πας να πάρεις απ' το χασάπη που κάνει εισαγωγές σάπιων αλόγων απ' το Τουρκμενιστάν; Αν έχεις φούρνο και πιάσει ψείρες το αλεύρι σου, θα το ρίξεις στο ζυμωτήριο για να έχεις την επομένη ψωμί να πουλήσεις; Εγώ νομίζω ότι η απάντηση στα παραπάνω θα έπρεπε να είναι ενστικτώδης και να είναι ΟΧΙ!... Εγώ όμως είμαι μάλλον από άλλον κόσμο αξιών! Έτσι κύριε που πουλάς ξύλα στη Θεσσαλονίκη; Κι εσύ κι εσύ κι εσύ! Αφού σου τελειώσαν τα ξύλα, αφού με έχεις πελάτη σου τρία χρόνια γιατί δε μου λες "φίλε, δεν έχω" αλλά μου πουλάς αυτά που και στους φούρνους του χαλυβουργείου να τα έριχνα δε θα καιγόταν;;; Γιατί μου δίνεις αυτά που αν τα αφήσω στο σαλόνι μου θα πρέπει να καλέσω την πυροσβεστική να με γλιτώσει απ' την πλημμύρα;;;; Ρε μπάρμπα, αυτά δεν είναι βρεγμένα ξύλα! Είναι νερό με λίγο ξύλο γύρω-γύρω!

Συγχυσμένος όπως γίνεται κατανοητό αλλά είναι τρεις το βράδυ τώρα που γράφω το κείμενο και δεν έχω φωτιά απ' τις δώδεκα (όταν και μου τέλειωσαν τα ξύλα που είχα απ' το καλοκαίρι). Τα καλοριφέρ κλειστά και το ψοφόκρυο μου στέλνει τις χιονίστρες για συντροφιά στα δάχτυλα που πληκτρολογούν! 

Το άρθρο-άρθρο όμως. Κι ο Καπέλο, όπως σας είπα πριν δυο μέρες και φάνηκε τότε υπερβολικό, αποχαιρέτησε την Εθνική Αγγλίας. Παραιτήθηκε λένε οι ειδήσεις απ' το Νησί. Δε γινόταν να συνεχίσουν μαζί λέω εγώ. Ο Ιταλός δεν κατάλαβε ποτέ τον τρόπο λειτουργίας του ποδοσφαίρου στη Μεγάλη Βρετανία. Δεν μπήκε ποτέ στο πνεύμα και τη λογική των Άγγλων. Δε συμμερίστηκε μάλλον ποτέ την αίσθηση (υγειούς;) σνομπισμού που τρέφουν για όλους απ' τη Μάγχη κι εδώ όσον αφορά τα της ασπρόμαυρης. "Τι κι αν δεν έχουμε εθνικές επιτυχίες; Εμείς σας μάθαμε μπάλα. Εμείς είμαστε οι θεσμοί. Και όπως ήμασταν κάποτε (πολύ παλιά) οι καλύτεροι, έτσι θα ξαναγίνουμε. Αν μπορείς να μας κάνεις, ακούγοντας αυτούς τους θεσμούς και σεβόμενός μας, μείνε αλλιώς... goodbye sir"... 

Ο Καπέλο ήθελε την ομάδα εν λευκώ. Και ήθελε να αποφασίζει αυτός και για τα αγωνιστικά και για τα εξωαγωνιστικά. Ως ένα σημείο του δόθηκε αυτή η ελευθερία. Ως το θέμα με τον Τέρρυ ας πούμε. Εκεί επρόκειτο για σοβαρή παράβαση του αρχηγού. Αυτού που όφειλε να δίνει το παράδειγμα. Η Ομοσπονδία -πανίσχυρη και με σχεδόν καθολική αποδοχή στο Νησί παρά τις πολλές λάθος επιλογές- δεν τον έδιωξε απ' την εθνική. Του αφαίρεσε το περιβραχιόνιο. Ο Καπέλο πανικοβλήθηκε. Είχε στην πλάτη του χρεωμένη την αποτυχία των Λιονταριών στο Μουντιάλ. Κακή σημείωση στο βιογραφικό και την υστεροφημία του. Στο Euro ήθελε να πάρει το αίμα του πίσω, να αποκαταστήσει τη φήμη του. Αν ο Τέρρυ αντιδρούσε άσχημα -όπως και πιθανόν να κάνει- και δήλωνε την αποχώρησή του απ' την ομάδα θα έχανε μια τεράστια μονάδα εκεί που πονάει περισσότερο: στην άμυνα. Δεν θέλησε να το ρισκάρει. Έθεσε -άκομψα- βέτο. Είπε ότι μόνο αυτός αποφασίζει για το τι γίνεται στην ομάδα! Αλλά δεν τα είπε στην ιταλική ομοσπονδία αυτά, τα είπε στην αγγλική. Χτες συναντήθηκαν, δε συμφώνησαν, δεν υπήρξε καμιά επαφή, χώρισαν τους δρόμους τους μόλις 5 μήνες πριν τα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος!

Και τώρα τι; Το μεγάλο ερώτημα. Η επόμενη μέρα. Όλοι έχουν πέσει πάνω στον Ρέντναπ. Τον γουστάρουν και οι παίχτες. Ο ίδιος όμως, όταν ακόμη ήταν φιλολογικό το ερώτημα και αφορούσε την μετά-Euro εποχή, δεν είχει δείξει ιδιαίτερα ζεστός. Τώρα όμως το ερώτημα είναι πραγματικότητα κι ο πάγκος είναι αυτός που αποτελεί το όνειρο, το Γκράαλ κάθε φιλόδοξου αλλά και φτασμένου προπονητή. Όλοι ξέρουν ότι μπορεί να εξελιχτεί στην κατάρα τους. Γνωρίζουν όμως ότι αν τιθασεύσουν αυτό το άλογο τότε η ιστορία θα τους σημειώσει με ανεξίτηλα χρώματα. Θα πει όχι και τώρα ο Ρέντναπ;  Στη μέση βέβαια είναι και η Τότεναμ που μάλλον θα ζητήσει μια μικρή περιουσία για να τον αποδεσμεύσει. Εκτός και υπάρξει η... συνιδιοκτησία! Προπονητής ταυτόχρονα και στις δύο. Κάτι σαν Ίβκοβιτς στη Σερβία και τον Ολυμπιακό.

Από εκεί κι έπειτα τι υπάρχει; Από αγγλικά ονόματα ακούστηκε αυτό του Χόγκσον, πρώην της Λίβερπουλ φέτος αλλά εμένα μου φαίνεται λίγος, παρ' ότι έχει κοουτσάρει 8 (!!) διαφορετικές εθνικές ομάδες... Ο Φέργκιουσον δεν..., οπότε ψάξιμο σε ξένο; Ξανά; Απέτυχαν παταγωδώς Έρικσον και Καπέλο. Θα δοκίμαζαν και τρίτο; Ποιον; Ποιον έχουν σε εκτίμηση στο Νησί για να του δώσουν τα κλειδιά της εθνικής τους; Μόνο δύο και δυστυχώς γι' αυτούς και οι δύο έχουν... σοβαρό δεσμό. Βενγκέρ και Μουρίνιο είναι αλλού. Για τον δεύτερο ωστόσο ένα στοίχημα για μελλοντική του απασχόληση σ' αυτή τη θέση δεν θα ήταν πεταμένα λεφτά.... Πού πάμε λοιπόν; 

Ήδη Guardian και Daily Mail έγραψαν για τον Γκους Χίντινγκ. Με συμπάθεις απ' τη θητεία του στην Τσέλσι όπου μάζεψε το σκορποχώρι που είχε αφήσει ο Σκολάρι και κατέκτησε το Κύπελλο μαζί τους. Με πάμπολλες διεθνής παραστάσεις και με μαγικό ραβδί όταν παίρνει άθλιες ομάδες και πρέπει να τους δώσει οντότητα γρήγορα. Με την εξαίρεση της τελευταίας του θητείας στην Τουρκία, να θυμήσω ότι πήγε την Αυστραλία πρώτη φορά σε Μουντιάλ το 2006, έκανε τη Ρωσία ομαδάρα που έπαιξε καταπληκτικό ποδόσφαιρο στο Euro του 2008, πήγε τη Νότιο Κορέα στα ημιτελικά του δικού της Μουντιάλ το 2002 ενώ με τη χώρα του την Ολλανδία πήγε το 1998 ως τον ημιτελικό επίσης. Για 'μένα, αν δεν προχωρήσει του Ρέντναπ, ο Χίντινγκ θα γίνει το τεράστιο φαβορί για να οδηγήσει τους Άγγλους σε μια καλή πορεία το καλοκαίρι σε Πολωνία και Ουκρανία.... Με την επιφύλαξη πάντα ότι με τους σερ δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος και ως την ώρα που θα ανέβει αυτό το κείμενο να έχουν δώσει την καρέκλα σε κάποιον μάνατζερ της Κόνφερανς!