Δε λέω, κι εμένα όταν ήμουν μικρός μου άρεσε να κάνω κούνια. Μου άρεσε μάλιστα να προσπαθών να την "τερματίσω" φτάνοντάς την τόσο ψηλά που η αλυσίδα λύγιζε στη μέση και κινδύνευα να φέρω μια σούπερ τούμπα και να προσγειωθώ σαν στούκας στο έδαφος. Κάπου στα 8-9 μου όμως τη βαρέθηκα και προχώρησα σε άλλα παιχνίδια, πιο εποικοδομητικά. Στις ψείρες ας πούμε....
Κάποια αγόρια όμως δεν σταμάτησαν στα εννιά τους. Δε σταμάτησαν καν στην εφηβεία τους. Έκαναν το κούνια-μπέλα τρόπο ζωής. Και για να αποφύγουν την κοινή κατακραυγή και τη γελοιοποίηση αποφάσισαν να μην κρεμάν τα σχοινιά τους απ' τη μουριά στον κήπο τους. Διάλεξαν λίγο πιο απόμακρα, λίγο πιο επικίνδυνα μέρη. Τέτοια που οι κάμερες και το παγκόσμιο ενδιαφέρον να στρέφεται πάνω τους. Τέτοια που σκηνοθέτες να κάνουν μικρά φιλμάκια με την αιώρησή τους και τη χαρά τους για ένα ακόμη μπρος-πίσω!
Στο βίντεο τα παιδιά που λέμε διαλέγουν μια φυσική αψίδα στην έρημο της Utah, την Κορόνα, βουτάν από ύψος 45 μέτρων, κατεβαίνουν για σαράντα, ξανανεβαίνουν για περίπου 30 και ουρλιάζουν, γελάν και χαίρονται σαν 10χρονα. Καλού κακού βέβαια, πριν κάνουν το άλμα τους φιλάν τα κορίτσια τους και... φαντάζομαι αφήνουν κι ένα γράμμα στη μάνα τους! Σκηνοθέτης του εγχειρήματός τους είναι ο Devin Graham που του πήρε 3 μέρες για να φτιάξει το βιντεάκι που απολαμβάνουμε πάνω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου